Dag 9: verslagen(heid)

Om 6 uur klaarwakker, hoe is het mogelijk voor een avondmens. Gebakken eitje en wat fruit als goed begin van de dag.

Nickell speelt weer de eerste set met Meckwell als nevenpaar, zij spelen dus alle 6 sessies lijkt het. Hoewel BBO aangaf dat Nickell zuid was zat hij in werkelijkheid noord. Voor ons gaan Bas-Sjoert en Huub-Ton aan de bak. De sessie begint rustig met een goed slem dat door beide paren geboden wordt. Maar opeens slaat de vlam in de pan. Huub gaat down in 4 schoppen omdat hij heel normaal schoppen Aas en Heer slaat. Net als gisteren in 6 schoppen sneed Meckstroth wel op troef Vrouw, op het goede spoor gezet door de zwakke twee opening van Bas. Dit is gewoon pech, die moeten we incalculeren want die zwakke twee levert ook wel eens op. Maar na nu twee keer is het wel genoeg. Maar dan. Op spel 10 maken zowel Nickell (tegen 6 schoppen) als Bas (tegen 5 schoppen) een tegenspelfout. Huub krijgt in 6 schoppen een extra kans die hij natuurlijk ziet: klaveren 10 hoeft nu alleen nog maar bij zuid te zitten om het slem te maken. Helaas, we verliezen 13 imp in plaats van er 13 te winnen. En als Sjoert op het volgende spel tegen 6SA niet met ruiten Vx start terwijl Bas die kleur gevolgd heeft, krijgen we nog eens 14 imp aan de broek. Op 3 spellen achter elkaar 12, 13 en 14 imp weg. Vreselijk. De jongens hebben zich daarna kranig geweerd en mede dankzij een fraaie 7SA van Bas-Sjoert winnen we de laatste spellen nog 19 imp terug. Al met al staan we er met nog 32 spellen te gaan 27 achter. Niet leuk maar zeker niet hopeloos. Zonder de 2 blunders hadden we gelijk gestaan. Als klaveren tien andersom had gezeten ook. Bridge kan soms zo cru zijn.

De tweede set. De spanningen nemen toe, Bas-Sjoert moeten maar even op de tennisbaan de ellende proberen te verwerken. Een paar deelscores gaan verkeerd en 3SA zit weer eens in de andere hand waardoor zij wel maar Huub nooit de dodelijke start kon vinden. We staan 50 imp achter. Als Simon dan 6SA biedt en ook technisch correct afspeelt krijgen we behalve 13 imp ook weer een beetje hoop. En dan krijgt Huub voor de derde keer dit toernooi A9872 tegenover HBT4 voor zijn kiezen. Weer zit de Vrouw in drieën tegen en weer speelt hij volgens de kansen maar met dit zitsel verkeerd; foetsie 13 imp, om gek van te worden. Daarna pakken we nog zo'n 15 imp terug maar de achterstand is opgelopen naar 35 imp met nog maar 16 spellen te gaan. De kansen zijn nu duidelijk tegen ons. Dat gezegd hebbende, gisteren haalden we in de laatste set ook 33 imp dus onmogelijk is het niet. En zonder hoop lukt het nooit. Anton en ik kiezen er toch voor om Bas-Sjoert in te zetten. Niet omdat Huub-Ton slecht gespeeld hebben of vermoeid zijn na 2 sets. Maar vooral omdat de stijl van Bas-Sjoert meer swings kan genereren. En dat hebben we behalve geluk hard nodig.

De derde set brengt wel wat we wilden: voldoende moeilijke en wilde spellen. Zonder dat hadden we überhaupt al geen kans. En we gingen ook voortvarend van start maar uiteindelijk lukte het allemaal net niet. Na 96 spellen komen we 12 impjes te kort en is een droom aan duigen. De resultaten per spel van de laatste set zijn niet zo heel interessant, iedereen gaat bieden om swings te creëeren en daar zit een hoger risico aan. We kwamen in de buurt en hadden kansen maar het was niet genoeg.

Jarenlang getraind, gestudeerd, gereisd, geoefend, gespeeld en noem maar op. Over en uit, we sneuvelen tegen Amerika. Nu zullen buitenstaanders zeggen dat het geen schande is van een team te verliezen dat vele wereldkampioenen telt. Is zo, kan wel zijn, maar toch. We hadden gewoon moeten winnen. In Sjanghai verloren we 2 jaar geleden de halve finale van Noorwegen omdat zij beter waren. In Beijing werden we vorig jaar op de Olympiade uitgeschakeld door de Duitsers. Weliswaar maar net, maar eigenlijk op precies dezelfde wijze als nu: we maakten te veel onnodige fouten. Toen had er één kaart andersom moeten zitten (harten Vrouw tegen de heren doktoren) en we hadden het alsnog gehaald. Als vandaag klaveren tien bij zuid had gezeten in plaats van bij noord had Huub zijn slem gemaakt en hadden we in theorie ook gewonnen. Eén fout minder gisteren en vandaag was ook voldoende geweest. Op enkele cruciale spellen een beetje meer mazzel had ook volstaan. Zo dichtbij en dan toch falen. Enfin wij zijn er goed ziek van. Anton en ik gaan in de evaluatie eens goed bekijken hoe de toekomst er uit ziet of moet zien. Hebben we mooi de tijd voor want het eerste en enige evenement van importantie volgend jaar is het EK in Oostende (juni).

Ik ga het dagboek afsluiten. Ik ga morgen proberen of onze terugvlucht vervroegd kan worden naar woensdag want de meesten van ons willen nu nog maar één ding: naar huis.

Laat ik dan eindigen met u allen heel erg te bedanken voor uw steun. Wij hebben niet alleen van het supportersboek genoten, de wetenschap dat zovelen met ons meeleefden maakte het allemaal een stuk gemakkelijker. We feel sorry dat we de supporters niet meer hebben kunnen geven maar ook dat hoort bij topsport...