Dag 8: nu is het pas echt begonnen

De eerste van twee zware dagen is begonnen. Het is somber, druilerig weer. De eerste blik vanuit de hotelkamer maakt me hier 's morgens nooit vrolijk maar met dit weer valt het helemaal niet mee. Dus maar eerst even het supportersboek gelezen. Wij allemaal vinden het erg leuk om te lezen dat zovelen met ons meeleven. Just van de Kam van de NBB informeert me dat ons dagboek inmiddels door meer dan vijfduizend mensen wordt gelezen en dat dit aantal dagelijks groeit. Prachtig, maakt het nog leuker om te doen.

De eerste set van 16 spellen spelen we tegen Meckwell en Nickell-Katz. Nickell is steenrijk en betaalt het hele team plus trainer/coach. Zijn hobby kost hem (schat ik) meer dan een half miljoen dollar per jaar, in relatie tot zijn vermogen niet zo heel veel. In ruil daarvoor wil hij wel zelf meespelen. Ofschoon hij best een goede speler is, zal hij het aantal sets beperken tot 2. Het verschil tussen top en wereldtop is namelijk gigantisch groot. Maar iedere speler moet een derde van de spellen spelen wil hij recht hebben op een eventuele medaille; de rest laat hij door zijn professionals opknappen, een formule die in Amerika heel gebruikelijk is. De set begint goed als Nickell een agressief volgbod van 2SA doet dat Huub-Ton een tikkie geven, 3 down en 13 imp voor ons. Maar de volgende spellen zijn beter voor Amerika. Bas-Sjoert voelen zich door het tussenbieden gedwongen 5 ruiten in plaats van 3SA te proberen. Dat sneuvelt op een introever, kost 12 imp. Huub-Ton proberen een agressieve 3SA die 3 down gaat, 9 imp weg. Sjoert tilt de Amerikanen in een slem dat normaliter down zou zijn gegaan maar door het bieden kan de leider met open kaarten spelen, -13 imp. Uiteindelijk verliezen we met 20 imp verschil zodat we er door de carry-over nu 25 achter staan. Liever andersom natuurlijk maar met nog 80 spellen te gaan nog niet zo veel aan de hand.

De tweede set spelen zoals verwacht Hamman-Zia met Meckwell (foto's). Hamman, die al vele wereldtitels op zak heeft, is al lang pensioengerechtigd maar is nog steeds een topbridger. Zia is een van de bekendste bridgers ter wereld. Van origine Pakistaan, nu al vele jaren Amerikaan. Stond hij vroeger bekend als flamboyante playboy, vandaag de dag gaat hij richting 65 en lijkt hij getemd, inclusief vrouw en jonge kinderen. Het aantal dames dat altijd bij hem aan tafel kwam kijken is inmiddels sterk gereduceerd, ik weet niet of er een causaal verband is. De set begint goed als Bas-Sjoert een lucky slem mogen maken. De achterstand is dan minder dan 10 imp. Helaas komt door het systeem van Bauke-Simon een 6 harten in de verkeerde hand en weg zijn 17 imp. Die twee kunnen we tegen elkaar wegstrepen qua geluk en pech. Als Bas-Sjoert dan op het einde een van hun zeldzame misverstanden hebben (mag eigenlijk niet maar gebeurt op wereld top niveau schijnbaar nog steeds) verliezen we de 2e set met 10 imp en is de achterstand opgelopen tot 35 imp. Met nog 64 spellen te gaan zeker niet onoverbrugbaar maar we zullen de 3e set toch wat terug moeten halen wil het morgen niet penibel worden. Bas-Sjoert gaan tennissen en proberen zich op te laden voor morgen.

Amerika handhaaft natuurlijk hun opstelling. De eerste 2 spellen zijn slems die Bauke-Simon nu perfect behandelen, de Yankees bieden er maar één. We lopen 11 imp in. Tussendoor een paar keer 5 of 6 imps doen ons langzaam maar zeker steeds dichterbij kruipen. Als Huub-Ton op het einde ook nog een mooi slem bieden dat de Amerikanen missen door goed tussenbieden van Bauke-Simon, kan hun ongelukkige 800 van het spel er voor niet verhinderen dat we de set met 44-11 winnen. En dan sta je na 48 spellen ineens nog maar 2 imp achter, toch mooi 3 minder dan toen we begonnen. En ook al maakt het voor de punten niet uit, je hebt toch liever -20, -10 en +33 dan andersom. Als we maandag de unforced errors voorkomen en spelen zoals vandaag, maken we een goede kans.

Toen Sjoert tegen het einde van de derde set door vriendin Marieke werd gebeld dat zijn zoontje Daan weer veel last had van een asthma-aanval, had hij er het even moeilijk mee zo ver van huis te zijn. Iedereen van ons verlangt inmiddels naar het thuisfront na bijna 2 weken afzondering hier, maar zoiets maakt het natuurlijk alleen maar nog moeilijker. Wij allemaal wensen Daan veel beterschap, ik hoop dat hij dit al kan lezen, anders helpt Marieke hem wel even?

Voordat de laatste set begon werd ik op eenzelfde wijze geïnterviewd als Anton een paar dagen geleden. Het is maar goed dat de (Frans)man mij vooraf had geïnformeerd over de vragen want tijdens het interview kon ik hem echt niet verstaan en moest ik steeds aan "Allo Allo" denken, zonder in de lach te mogen schieten. Hij was vooral geïnteresseerd in het Nederlandse selectiesysteem en hoe wij ons uitgebreide topsport-programma gefinancierd krijgen. Ik kon hem vertellen dat wij veel steun van NOC*NSF krijgen omdat bridge als sport nu eenmaal Olympisch erkend is en de NBB tegenwoordig haar topbridge-activiteiten net zo gestructureerd heeft als andere bonden. Dat de NBB de afgelopen jaren een beetje geld kreeg van de NOS om onder hun (NOC*NSF) verplichting uit te komen ook over onze sport op TV te berichten vond hij merkwaardig. Ik ook wel eigenlijk, al hadden we vandaag ook weer een spel waar zo'n 25 minuten over werd nagedacht. Lijkt me lastig als je live bent bij Studio Sport.

De onverlaat die gisteren ons busje (foto) geannuleerd heeft was vandaag niet succesvol. Met zijn twaalven naar Morumbi gereden, gezellig. Daar zijn meerdere restaurants onder één dak te vinden, ideaal voor een captain. Bauke en Rob kozen weer voor Chinees (het was gisteren zo lekker), de anderen toch maar weer Italiaans. Bas is tijdens het eten ineens een stuk rustiger nu zijn vrouw Femmy er bij is. Of zou het door schoonmoeder Rita komen? Bij het verlaten van Morumbi kreeg ik een visitekaartje in de hand gedrukt. Was van ene Sonja. Ik spreek maar poco Portugees, het zal wel een waarzegster zijn? Femmy heeft vandaag per ongeluk de kamer van Bas-Sjoert gezien toen ze flessen water kwam brengen. Ik had die gezien na één dag logeren omdat ze toen moesten verhuizen en kan het niet anders omschrijven als puinhoop. Toen Femmy de schok te boven was en het karakteriseerde als gigantische puinhoop, heb ik me proberen voor te stellen hoe dat zou zijn na 10 dagen in plaats van na één. Misschien lukt het me een foto te (laten) maken, anders gelooft u het toch niet. Ik moet er bij zeggen dat zij vorige week wel weer de eersten waren die de oranje shirts (ieder van ons heeft er 3 dus er moet nu en dan gewassen worden) aan de laundry hebben gegeven. Femmy vertelde me dat na een toernooi (Bas-Sjoert slapen altijd samen op een kamer) zij regelmatig kledingstukken van Sjoert in de koffer van Bas aantreft. Na Sjanghai trof zij zelfs een natte handdoek van het hotel in de koffer van Bas aan die bij het bij elkaar graaien per ongeluk zal zijn meegegaan. Ik zie het zo voor me: Bas en Sjoert pakken in één minuut hun koffers in als ze naar huis gaan, moet ik bij glimlachen.

Omdat ik 's avond na het eten dit dagboek mag doen kom ik te weinig toe aan oefenen op de Iphone. Het wordt zo toch een tikje lastig om de heren, en met name Simon, te verslaan. Bas blijft echter verwoede pogingen doen (foto). En omdat het regende is Sjoert gaan rennen op de loopband in de fitnesszaal. Hij deed over 800 meter 2 minuut 28 en dat schijnt heel goed te zijn, hij heeft het me namelijk wel drie keer met gepaste trots verteld. Bauke ging geloof ik ook goed, maar hoe goed weet ik niet. Wat Sjoert uit zichzelf vertelt moet ik bij Bauke vragen. Een beetje verschillende karakters zoals we er we meer hebben in dit team. Zonder meer een team maar nog geen dreamteam, daarvoor moeten we morgen eerst winnen. In dat geval zouden we voor de 2e keer achter elkaar de halve finale van het WK halen, een enorme prestatie. Ik hoop dat dromen geen bedrog blijken.

Als vogelliefhebber ook maar een foto geplaatst van de plaatselijke kruimeljagers. Wat zijn het, parkieten of mini-papegaaien uit het Amazonegebied? Ze vermaken zich uitstekend als mensen buiten ontbijten. Eten in gezelschap van een wilde parkiet, wie wil dat nou niet?

Tot morgen. Natuurlijk alle 3 sets op BBO. Vandaag ruim 4000 kijkers op onze tafels maar dat is inclusief de Amerikanen. Ik hoop/gok/denk dat het er morgen meer zijn? Blijf schrijven, het eerste wat wij hier 's morgens doen is het supportersboek lezen...