Kennismaken met Sao Paulo

Na een uitstekende vlucht die 12 uur duurde konden we woensdagavond om 18 uur lokale tijd (het is hier 5 uur vroeger) in de taxi's stappen. De rit van circa 40 kilometer duurde meer dan 2 uur, Sao Paulo is één groot verkeersinfarct. Gedurende het eerste deel was het nog licht en konden we de minder fraaie kanten van deze metropool (17M inwoners waaronder raar genoeg 1M Japanners?) zien: grauwe industrie met daartussendoor sloppenwijken en depressief makende saaie hoogbouw. Ons hotel blijkt helemaal in het zuiden te liggen, een duidelijk nieuwer gedeelte van de stad. Vanochtend waren we dan ook benieuwd hoe onze omgeving er uit zou zien. Bauke ging als eerste de grenzen van het hotel-terrein verkennen maar besloot al vrij snel terug te keren omdat hij inschatte dat de Rotweiler in kwestie het conflict-in-de-dop zou gaan winnen. Maar verder toch ook teleurstelling. Allemaal hoogbouw, snelweg en industrie. Veel verkeer en getoeter zodat een aantal van ons die aan de voorkant sliepen nog snel van kamer kon wisselen; toch een voordeel als je vroeg arriveert. Op loopafstand is geen winkel, restaurant, bar te vinden, helemaal niets. De supermarkt is 10 minuten (zonder file) met de taxi, de rest nog verder weg. Pfff.

Het hotel en bijbehorende speelgelegenheid is op zich prima al is het wel duidelijk dat de 2 restaurants ons niet ruim 2 weken kunnen voorzien van voldoende kwalitatief eten. Niet dat we iedere dag Tante Koosje willen hebben maar voldoende afwisseling is toch wel gewenst. Dat wordt dus weer een hoop geregel straks want als om kwart over 8 het spelen is afgelopen wil iedereen natuurlijk snel eten en naar bed. En zoveel taxi's staan er nu ook weer niet bij het hotel. Ik denk dat we maar vriendjes met de portier moeten gaan worden.

De eerste dag doorkomen staat in het teken van gewenning en ontspanning. We waren van plan om de 5 (kleine) holes golfbaan bij het hotel onveilig te gaan maken maar toen bleek dat dit meer dan 50 euro per persoon zou kosten voor een uurtje, hebben we daar toch maar van afgezien. Bas en Sjoert hebben natuurlijk weer getennist zoals altijd. Een rit naar het oude centrum van de stad (1 uur rijden) bleek niet voor herhaling vatbaar omdat niemand enig interessants heeft kunnen ontdekken behalve misschien de oude kathedraal die precies in het midden van de stad staat. Even een winkelcentrum bezocht waar de jonge jongens hebben kunnen racen, vanzelfsprekend even fanatiek als altijd. En omdat de energie nog steeds niet op was hebben we de middag afgesloten met een partijtje voetbal, 4 tegen 4. Sjoert, Huub, Simon en Eric waren net ietsje sterker en hebben een consumptie verdiend. Na een half uur kregen Anton en Eric ouderdomsverlof, de rest heeft het uur nog volgemaakt. Ton Laseroms, Huub Schrijvers en Bauke Rensenbrink wisten Bas en Sjoert de Boer met Simon Nanninga goed te bedwingen. Natuurlijk zonder blessures want Jeanne was een strenge scheidsrechter.

Vanavond hebben we de dichtbijzijnde pizzeria gekozen. Leuke tent, toch weer 20 minuten rijden. Dan op tijd gaan slapen. Iedere dag wennen we zo ongeveer een uurtje, precies het schema dat bondsarts Ciska Zuur heeft uitgestippeld. Morgen gaan de eerste bridge-voorbereidingen beginnen. Handen bieden of het voor de zekerheid nog eens bespreken van de meest recente wijzigingen in het systeemboek. Maar we zullen ook in het grote stadspark gaan wandelen denk ik ook al moeten we daar weer een uur voor rijden. Aan het weer zal het hier niet liggen: het is ruim 20 graden terwijl het officieel toch winter is.

Van iedereen de groeten aan het thuisfront en tot morgen.