Om 6 uur klaarwakker, hoe is het mogelijk voor een avondmens. Gebakken eitje en wat fruit als goed begin van de dag.
Nickell speelt weer de eerste set met Meckwell als nevenpaar, zij spelen dus alle 6 sessies lijkt het. Hoewel BBO aangaf dat Nickell zuid was zat hij in werkelijkheid noord. Voor ons gaan Bas-Sjoert en Huub-Ton aan de bak. De sessie begint rustig met een goed slem dat door beide paren geboden wordt. Maar opeens slaat de vlam in de pan. Huub gaat down in 4 schoppen omdat hij heel normaal schoppen Aas en Heer slaat. Net als gisteren in 6 schoppen sneed Meckstroth wel op troef Vrouw, op het goede spoor gezet door de zwakke twee opening van Bas. Dit is gewoon pech, die moeten we incalculeren want die zwakke twee levert ook wel eens op. Maar na nu twee keer is het wel genoeg. Maar dan. Op spel 10 maken zowel Nickell (tegen 6 schoppen) als Bas (tegen 5 schoppen) een tegenspelfout. Huub krijgt in 6 schoppen een extra kans die hij natuurlijk ziet: klaveren 10 hoeft nu alleen nog maar bij zuid te zitten om het slem te maken. Helaas, we verliezen 13 imp in plaats van er 13 te winnen. En als Sjoert op het volgende spel tegen 6SA niet met ruiten Vx start terwijl Bas die kleur gevolgd heeft, krijgen we nog eens 14 imp aan de broek. Op 3 spellen achter elkaar 12, 13 en 14 imp weg. Vreselijk. De jongens hebben zich daarna kranig geweerd en mede dankzij een fraaie 7SA van Bas-Sjoert winnen we de laatste spellen nog 19 imp terug. Al met al staan we er met nog 32 spellen te gaan 27 achter. Niet leuk maar zeker niet hopeloos. Zonder de 2 blunders hadden we gelijk gestaan. Als klaveren tien andersom had gezeten ook. Bridge kan soms zo cru zijn.
De tweede set. De spanningen nemen toe, Bas-Sjoert moeten maar even op de tennisbaan de ellende proberen te verwerken. Een paar deelscores gaan verkeerd en 3SA zit weer eens in de andere hand waardoor zij wel maar Huub nooit de dodelijke start kon vinden. We staan 50 imp achter. Als Simon dan 6SA biedt en ook technisch correct afspeelt krijgen we behalve 13 imp ook weer een beetje hoop. En dan krijgt Huub voor de derde keer dit toernooi A9872 tegenover HBT4 voor zijn kiezen. Weer zit de Vrouw in drieën tegen en weer speelt hij volgens de kansen maar met dit zitsel verkeerd; foetsie 13 imp, om gek van te worden. Daarna pakken we nog zo'n 15 imp terug maar de achterstand is opgelopen naar 35 imp met nog maar 16 spellen te gaan. De kansen zijn nu duidelijk tegen ons. Dat gezegd hebbende, gisteren haalden we in de laatste set ook 33 imp dus onmogelijk is het niet. En zonder hoop lukt het nooit. Anton en ik kiezen er toch voor om Bas-Sjoert in te zetten. Niet omdat Huub-Ton slecht gespeeld hebben of vermoeid zijn na 2 sets. Maar vooral omdat de stijl van Bas-Sjoert meer swings kan genereren. En dat hebben we behalve geluk hard nodig.
De derde set brengt wel wat we wilden: voldoende moeilijke en wilde spellen. Zonder dat hadden we überhaupt al geen kans. En we gingen ook voortvarend van start maar uiteindelijk lukte het allemaal net niet. Na 96 spellen komen we 12 impjes te kort en is een droom aan duigen. De resultaten per spel van de laatste set zijn niet zo heel interessant, iedereen gaat bieden om swings te creëeren en daar zit een hoger risico aan. We kwamen in de buurt en hadden kansen maar het was niet genoeg.
Jarenlang getraind, gestudeerd, gereisd, geoefend, gespeeld en noem maar op. Over en uit, we sneuvelen tegen Amerika. Nu zullen buitenstaanders zeggen dat het geen schande is van een team te verliezen dat vele wereldkampioenen telt. Is zo, kan wel zijn, maar toch. We hadden gewoon moeten winnen. In Sjanghai verloren we 2 jaar geleden de halve finale van Noorwegen omdat zij beter waren. In Beijing werden we vorig jaar op de Olympiade uitgeschakeld door de Duitsers. Weliswaar maar net, maar eigenlijk op precies dezelfde wijze als nu: we maakten te veel onnodige fouten. Toen had er één kaart andersom moeten zitten (harten Vrouw tegen de heren doktoren) en we hadden het alsnog gehaald. Als vandaag klaveren tien bij zuid had gezeten in plaats van bij noord had Huub zijn slem gemaakt en hadden we in theorie ook gewonnen. Eén fout minder gisteren en vandaag was ook voldoende geweest. Op enkele cruciale spellen een beetje meer mazzel had ook volstaan. Zo dichtbij en dan toch falen. Enfin wij zijn er goed ziek van. Anton en ik gaan in de evaluatie eens goed bekijken hoe de toekomst er uit ziet of moet zien. Hebben we mooi de tijd voor want het eerste en enige evenement van importantie volgend jaar is het EK in Oostende (juni).
Ik ga het dagboek afsluiten. Ik ga morgen proberen of onze terugvlucht vervroegd kan worden naar woensdag want de meesten van ons willen nu nog maar één ding: naar huis.
Laat ik dan eindigen met u allen heel erg te bedanken voor uw steun. Wij hebben niet alleen van het supportersboek genoten, de wetenschap dat zovelen met ons meeleefden maakte het allemaal een stuk gemakkelijker. We feel sorry dat we de supporters niet meer hebben kunnen geven maar ook dat hoort bij topsport...
maandag 7 september 2009
Dag 8: nu is het pas echt begonnen
De eerste van twee zware dagen is begonnen. Het is somber, druilerig weer. De eerste blik vanuit de hotelkamer maakt me hier 's morgens nooit vrolijk maar met dit weer valt het helemaal niet mee. Dus maar eerst even het supportersboek gelezen. Wij allemaal vinden het erg leuk om te lezen dat zovelen met ons meeleven. Just van de Kam van de NBB informeert me dat ons dagboek inmiddels door meer dan vijfduizend mensen wordt gelezen en dat dit aantal dagelijks groeit. Prachtig, maakt het nog leuker om te doen.
De eerste set van 16 spellen spelen we tegen Meckwell en Nickell-Katz. Nickell is steenrijk en betaalt het hele team plus trainer/coach. Zijn hobby kost hem (schat ik) meer dan een half miljoen dollar per jaar, in relatie tot zijn vermogen niet zo heel veel. In ruil daarvoor wil hij wel zelf meespelen. Ofschoon hij best een goede speler is, zal hij het aantal sets beperken tot 2. Het verschil tussen top en wereldtop is namelijk gigantisch groot. Maar iedere speler moet een derde van de spellen spelen wil hij recht hebben op een eventuele medaille; de rest laat hij door zijn professionals opknappen, een formule die in Amerika heel gebruikelijk is. De set begint goed als Nickell een agressief volgbod van 2SA doet dat Huub-Ton een tikkie geven, 3 down en 13 imp voor ons. Maar de volgende spellen zijn beter voor Amerika. Bas-Sjoert voelen zich door het tussenbieden gedwongen 5 ruiten in plaats van 3SA te proberen. Dat sneuvelt op een introever, kost 12 imp. Huub-Ton proberen een agressieve 3SA die 3 down gaat, 9 imp weg. Sjoert tilt de Amerikanen in een slem dat normaliter down zou zijn gegaan maar door het bieden kan de leider met open kaarten spelen, -13 imp. Uiteindelijk verliezen we met 20 imp verschil zodat we er door de carry-over nu 25 achter staan. Liever andersom natuurlijk maar met nog 80 spellen te gaan nog niet zo veel aan de hand.
De tweede set spelen zoals verwacht Hamman-Zia met Meckwell (foto's). Hamman, die al vele wereldtitels op zak heeft, is al lang pensioengerechtigd maar is nog steeds een topbridger. Zia is een van de bekendste bridgers ter wereld. Van origine Pakistaan, nu al vele jaren Amerikaan. Stond hij vroeger bekend als flamboyante playboy, vandaag de dag gaat hij richting 65 en lijkt hij getemd, inclusief vrouw en jonge kinderen. Het aantal dames dat altijd bij hem aan tafel kwam kijken is inmiddels sterk gereduceerd, ik weet niet of er een causaal verband is. De set begint goed als Bas-Sjoert een lucky slem mogen maken. De achterstand is dan minder dan 10 imp. Helaas komt door het systeem van Bauke-Simon een 6 harten in de verkeerde hand en weg zijn 17 imp. Die twee kunnen we tegen elkaar wegstrepen qua geluk en pech. Als Bas-Sjoert dan op het einde een van hun zeldzame misverstanden hebben (mag eigenlijk niet maar gebeurt op wereld top niveau schijnbaar nog steeds) verliezen we de 2e set met 10 imp en is de achterstand opgelopen tot 35 imp. Met nog 64 spellen te gaan zeker niet onoverbrugbaar maar we zullen de 3e set toch wat terug moeten halen wil het morgen niet penibel worden. Bas-Sjoert gaan tennissen en proberen zich op te laden voor morgen.
Amerika handhaaft natuurlijk hun opstelling. De eerste 2 spellen zijn slems die Bauke-Simon nu perfect behandelen, de Yankees bieden er maar één. We lopen 11 imp in. Tussendoor een paar keer 5 of 6 imps doen ons langzaam maar zeker steeds dichterbij kruipen. Als Huub-Ton op het einde ook nog een mooi slem bieden dat de Amerikanen missen door goed tussenbieden van Bauke-Simon, kan hun ongelukkige 800 van het spel er voor niet verhinderen dat we de set met 44-11 winnen. En dan sta je na 48 spellen ineens nog maar 2 imp achter, toch mooi 3 minder dan toen we begonnen. En ook al maakt het voor de punten niet uit, je hebt toch liever -20, -10 en +33 dan andersom. Als we maandag de unforced errors voorkomen en spelen zoals vandaag, maken we een goede kans.
Toen Sjoert tegen het einde van de derde set door vriendin Marieke werd gebeld dat zijn zoontje Daan weer veel last had van een asthma-aanval, had hij er het even moeilijk mee zo ver van huis te zijn. Iedereen van ons verlangt inmiddels naar het thuisfront na bijna 2 weken afzondering hier, maar zoiets maakt het natuurlijk alleen maar nog moeilijker. Wij allemaal wensen Daan veel beterschap, ik hoop dat hij dit al kan lezen, anders helpt Marieke hem wel even?
Voordat de laatste set begon werd ik op eenzelfde wijze geïnterviewd als Anton een paar dagen geleden. Het is maar goed dat de (Frans)man mij vooraf had geïnformeerd over de vragen want tijdens het interview kon ik hem echt niet verstaan en moest ik steeds aan "Allo Allo" denken, zonder in de lach te mogen schieten. Hij was vooral geïnteresseerd in het Nederlandse selectiesysteem en hoe wij ons uitgebreide topsport-programma gefinancierd krijgen. Ik kon hem vertellen dat wij veel steun van NOC*NSF krijgen omdat bridge als sport nu eenmaal Olympisch erkend is en de NBB tegenwoordig haar topbridge-activiteiten net zo gestructureerd heeft als andere bonden. Dat de NBB de afgelopen jaren een beetje geld kreeg van de NOS om onder hun (NOC*NSF) verplichting uit te komen ook over onze sport op TV te berichten vond hij merkwaardig. Ik ook wel eigenlijk, al hadden we vandaag ook weer een spel waar zo'n 25 minuten over werd nagedacht. Lijkt me lastig als je live bent bij Studio Sport.
De onverlaat die gisteren ons busje (foto) geannuleerd heeft was vandaag niet succesvol. Met zijn twaalven naar Morumbi gereden, gezellig. Daar zijn meerdere restaurants onder één dak te vinden, ideaal voor een captain. Bauke en Rob kozen weer voor Chinees (het was gisteren zo lekker), de anderen toch maar weer Italiaans. Bas is tijdens het eten ineens een stuk rustiger nu zijn vrouw Femmy er bij is. Of zou het door schoonmoeder Rita komen? Bij het verlaten van Morumbi kreeg ik een visitekaartje in de hand gedrukt. Was van ene Sonja. Ik spreek maar poco Portugees, het zal wel een waarzegster zijn? Femmy heeft vandaag per ongeluk de kamer van Bas-Sjoert gezien toen ze flessen water kwam brengen. Ik had die gezien na één dag logeren omdat ze toen moesten verhuizen en kan het niet anders omschrijven als puinhoop. Toen Femmy de schok te boven was en het karakteriseerde als gigantische puinhoop, heb ik me proberen voor te stellen hoe dat zou zijn na 10 dagen in plaats van na één. Misschien lukt het me een foto te (laten) maken, anders gelooft u het toch niet. Ik moet er bij zeggen dat zij vorige week wel weer de eersten waren die de oranje shirts (ieder van ons heeft er 3 dus er moet nu en dan gewassen worden) aan de laundry hebben gegeven. Femmy vertelde me dat na een toernooi (Bas-Sjoert slapen altijd samen op een kamer) zij regelmatig kledingstukken van Sjoert in de koffer van Bas aantreft. Na Sjanghai trof zij zelfs een natte handdoek van het hotel in de koffer van Bas aan die bij het bij elkaar graaien per ongeluk zal zijn meegegaan. Ik zie het zo voor me: Bas en Sjoert pakken in één minuut hun koffers in als ze naar huis gaan, moet ik bij glimlachen.
Omdat ik 's avond na het eten dit dagboek mag doen kom ik te weinig toe aan oefenen op de Iphone. Het wordt zo toch een tikje lastig om de heren, en met name Simon, te verslaan. Bas blijft echter verwoede pogingen doen (foto). En omdat het regende is Sjoert gaan rennen op de loopband in de fitnesszaal. Hij deed over 800 meter 2 minuut 28 en dat schijnt heel goed te zijn, hij heeft het me namelijk wel drie keer met gepaste trots verteld. Bauke ging geloof ik ook goed, maar hoe goed weet ik niet. Wat Sjoert uit zichzelf vertelt moet ik bij Bauke vragen. Een beetje verschillende karakters zoals we er we meer hebben in dit team. Zonder meer een team maar nog geen dreamteam, daarvoor moeten we morgen eerst winnen. In dat geval zouden we voor de 2e keer achter elkaar de halve finale van het WK halen, een enorme prestatie. Ik hoop dat dromen geen bedrog blijken.
Als vogelliefhebber ook maar een foto geplaatst van de plaatselijke kruimeljagers. Wat zijn het, parkieten of mini-papegaaien uit het Amazonegebied? Ze vermaken zich uitstekend als mensen buiten ontbijten. Eten in gezelschap van een wilde parkiet, wie wil dat nou niet?
Tot morgen. Natuurlijk alle 3 sets op BBO. Vandaag ruim 4000 kijkers op onze tafels maar dat is inclusief de Amerikanen. Ik hoop/gok/denk dat het er morgen meer zijn? Blijf schrijven, het eerste wat wij hier 's morgens doen is het supportersboek lezen...
De eerste set van 16 spellen spelen we tegen Meckwell en Nickell-Katz. Nickell is steenrijk en betaalt het hele team plus trainer/coach. Zijn hobby kost hem (schat ik) meer dan een half miljoen dollar per jaar, in relatie tot zijn vermogen niet zo heel veel. In ruil daarvoor wil hij wel zelf meespelen. Ofschoon hij best een goede speler is, zal hij het aantal sets beperken tot 2. Het verschil tussen top en wereldtop is namelijk gigantisch groot. Maar iedere speler moet een derde van de spellen spelen wil hij recht hebben op een eventuele medaille; de rest laat hij door zijn professionals opknappen, een formule die in Amerika heel gebruikelijk is. De set begint goed als Nickell een agressief volgbod van 2SA doet dat Huub-Ton een tikkie geven, 3 down en 13 imp voor ons. Maar de volgende spellen zijn beter voor Amerika. Bas-Sjoert voelen zich door het tussenbieden gedwongen 5 ruiten in plaats van 3SA te proberen. Dat sneuvelt op een introever, kost 12 imp. Huub-Ton proberen een agressieve 3SA die 3 down gaat, 9 imp weg. Sjoert tilt de Amerikanen in een slem dat normaliter down zou zijn gegaan maar door het bieden kan de leider met open kaarten spelen, -13 imp. Uiteindelijk verliezen we met 20 imp verschil zodat we er door de carry-over nu 25 achter staan. Liever andersom natuurlijk maar met nog 80 spellen te gaan nog niet zo veel aan de hand.
De tweede set spelen zoals verwacht Hamman-Zia met Meckwell (foto's). Hamman, die al vele wereldtitels op zak heeft, is al lang pensioengerechtigd maar is nog steeds een topbridger. Zia is een van de bekendste bridgers ter wereld. Van origine Pakistaan, nu al vele jaren Amerikaan. Stond hij vroeger bekend als flamboyante playboy, vandaag de dag gaat hij richting 65 en lijkt hij getemd, inclusief vrouw en jonge kinderen. Het aantal dames dat altijd bij hem aan tafel kwam kijken is inmiddels sterk gereduceerd, ik weet niet of er een causaal verband is. De set begint goed als Bas-Sjoert een lucky slem mogen maken. De achterstand is dan minder dan 10 imp. Helaas komt door het systeem van Bauke-Simon een 6 harten in de verkeerde hand en weg zijn 17 imp. Die twee kunnen we tegen elkaar wegstrepen qua geluk en pech. Als Bas-Sjoert dan op het einde een van hun zeldzame misverstanden hebben (mag eigenlijk niet maar gebeurt op wereld top niveau schijnbaar nog steeds) verliezen we de 2e set met 10 imp en is de achterstand opgelopen tot 35 imp. Met nog 64 spellen te gaan zeker niet onoverbrugbaar maar we zullen de 3e set toch wat terug moeten halen wil het morgen niet penibel worden. Bas-Sjoert gaan tennissen en proberen zich op te laden voor morgen.
Amerika handhaaft natuurlijk hun opstelling. De eerste 2 spellen zijn slems die Bauke-Simon nu perfect behandelen, de Yankees bieden er maar één. We lopen 11 imp in. Tussendoor een paar keer 5 of 6 imps doen ons langzaam maar zeker steeds dichterbij kruipen. Als Huub-Ton op het einde ook nog een mooi slem bieden dat de Amerikanen missen door goed tussenbieden van Bauke-Simon, kan hun ongelukkige 800 van het spel er voor niet verhinderen dat we de set met 44-11 winnen. En dan sta je na 48 spellen ineens nog maar 2 imp achter, toch mooi 3 minder dan toen we begonnen. En ook al maakt het voor de punten niet uit, je hebt toch liever -20, -10 en +33 dan andersom. Als we maandag de unforced errors voorkomen en spelen zoals vandaag, maken we een goede kans.
Toen Sjoert tegen het einde van de derde set door vriendin Marieke werd gebeld dat zijn zoontje Daan weer veel last had van een asthma-aanval, had hij er het even moeilijk mee zo ver van huis te zijn. Iedereen van ons verlangt inmiddels naar het thuisfront na bijna 2 weken afzondering hier, maar zoiets maakt het natuurlijk alleen maar nog moeilijker. Wij allemaal wensen Daan veel beterschap, ik hoop dat hij dit al kan lezen, anders helpt Marieke hem wel even?
Voordat de laatste set begon werd ik op eenzelfde wijze geïnterviewd als Anton een paar dagen geleden. Het is maar goed dat de (Frans)man mij vooraf had geïnformeerd over de vragen want tijdens het interview kon ik hem echt niet verstaan en moest ik steeds aan "Allo Allo" denken, zonder in de lach te mogen schieten. Hij was vooral geïnteresseerd in het Nederlandse selectiesysteem en hoe wij ons uitgebreide topsport-programma gefinancierd krijgen. Ik kon hem vertellen dat wij veel steun van NOC*NSF krijgen omdat bridge als sport nu eenmaal Olympisch erkend is en de NBB tegenwoordig haar topbridge-activiteiten net zo gestructureerd heeft als andere bonden. Dat de NBB de afgelopen jaren een beetje geld kreeg van de NOS om onder hun (NOC*NSF) verplichting uit te komen ook over onze sport op TV te berichten vond hij merkwaardig. Ik ook wel eigenlijk, al hadden we vandaag ook weer een spel waar zo'n 25 minuten over werd nagedacht. Lijkt me lastig als je live bent bij Studio Sport.
De onverlaat die gisteren ons busje (foto) geannuleerd heeft was vandaag niet succesvol. Met zijn twaalven naar Morumbi gereden, gezellig. Daar zijn meerdere restaurants onder één dak te vinden, ideaal voor een captain. Bauke en Rob kozen weer voor Chinees (het was gisteren zo lekker), de anderen toch maar weer Italiaans. Bas is tijdens het eten ineens een stuk rustiger nu zijn vrouw Femmy er bij is. Of zou het door schoonmoeder Rita komen? Bij het verlaten van Morumbi kreeg ik een visitekaartje in de hand gedrukt. Was van ene Sonja. Ik spreek maar poco Portugees, het zal wel een waarzegster zijn? Femmy heeft vandaag per ongeluk de kamer van Bas-Sjoert gezien toen ze flessen water kwam brengen. Ik had die gezien na één dag logeren omdat ze toen moesten verhuizen en kan het niet anders omschrijven als puinhoop. Toen Femmy de schok te boven was en het karakteriseerde als gigantische puinhoop, heb ik me proberen voor te stellen hoe dat zou zijn na 10 dagen in plaats van na één. Misschien lukt het me een foto te (laten) maken, anders gelooft u het toch niet. Ik moet er bij zeggen dat zij vorige week wel weer de eersten waren die de oranje shirts (ieder van ons heeft er 3 dus er moet nu en dan gewassen worden) aan de laundry hebben gegeven. Femmy vertelde me dat na een toernooi (Bas-Sjoert slapen altijd samen op een kamer) zij regelmatig kledingstukken van Sjoert in de koffer van Bas aantreft. Na Sjanghai trof zij zelfs een natte handdoek van het hotel in de koffer van Bas aan die bij het bij elkaar graaien per ongeluk zal zijn meegegaan. Ik zie het zo voor me: Bas en Sjoert pakken in één minuut hun koffers in als ze naar huis gaan, moet ik bij glimlachen.
Omdat ik 's avond na het eten dit dagboek mag doen kom ik te weinig toe aan oefenen op de Iphone. Het wordt zo toch een tikje lastig om de heren, en met name Simon, te verslaan. Bas blijft echter verwoede pogingen doen (foto). En omdat het regende is Sjoert gaan rennen op de loopband in de fitnesszaal. Hij deed over 800 meter 2 minuut 28 en dat schijnt heel goed te zijn, hij heeft het me namelijk wel drie keer met gepaste trots verteld. Bauke ging geloof ik ook goed, maar hoe goed weet ik niet. Wat Sjoert uit zichzelf vertelt moet ik bij Bauke vragen. Een beetje verschillende karakters zoals we er we meer hebben in dit team. Zonder meer een team maar nog geen dreamteam, daarvoor moeten we morgen eerst winnen. In dat geval zouden we voor de 2e keer achter elkaar de halve finale van het WK halen, een enorme prestatie. Ik hoop dat dromen geen bedrog blijken.
Als vogelliefhebber ook maar een foto geplaatst van de plaatselijke kruimeljagers. Wat zijn het, parkieten of mini-papegaaien uit het Amazonegebied? Ze vermaken zich uitstekend als mensen buiten ontbijten. Eten in gezelschap van een wilde parkiet, wie wil dat nou niet?
Tot morgen. Natuurlijk alle 3 sets op BBO. Vandaag ruim 4000 kijkers op onze tafels maar dat is inclusief de Amerikanen. Ik hoop/gok/denk dat het er morgen meer zijn? Blijf schrijven, het eerste wat wij hier 's morgens doen is het supportersboek lezen...
zondag 6 september 2009
Dag 7: de dag van de waarheid
Vol goede moed maar na een slechte nachtrust was het dan zo ver. Iedereen liep met zoals we dan zeggen gezonde wedstrijdspanning rond te dartelen tot de sleutelwedstrijd tegen Argentinië zou beginnen. Zelfs als je niet speelt voel je die spanning ook, zo was duidelijk te zien aan Huub, Ton, Anton en mijzelf (geen hap door mijn keel bij het ontbijt). Zelfs de jeugd was rustig, maak je niet vaak mee.
En wederom begon de eerste partij dramatisch. Ik geloof dat we na het ontbijt maar een paar oefenspellen moeten gaan spelen. De open en gesloten kamer speelden spel 3 en 4 gelijktijdig en ik zag op BBO dat die ons bij elkaar zeker 20 imp zouden gaan kosten. Geen ervaring die je vaak wil meemaken kan ik u verzekeren. Maar het leven gaat door zeggen ze dan. Bas-Sjoert spelen bridge op een manier die de tegenstander vaak op hoog niveau beslissingen laat nemen. En als de heren dan "aanvoelen" dat er wordt misgegokt geven ze een knats. Meestal gaat dat goed, deze keer echter niet: 4 klaveren gedoubleerd +1, een contract dat door het duivels zitsel alleen down kon met een in de praktijk onvindbare start. Aan de andere tafel Bauke-Simon. Als je hen opstelt hoop je op veel slemspellen want hun systeem leent zich daar in de meeste gevallen uitstekend voor. Meestal wel, nu óók niet. Er waren 4 zeer goede tot redelijke slems, ze boden er helaas maar één. Halverwege de wedstrijd stonden we dan ook fors achter met 2-28 imps. Toen Sjoert op een 4krt harten een derde Hansje opende en de Argentijnen de kluts kwijt raakten keerde de wedstrijd. U leest het goed: geen derde handsje maar derde Hansje, genoemd naar Hans Melchers die een groot fan van dit soort openingen is en er regelmatig punten mee scoort. De tweede helft was ook nu weer voor ons en uiteindelijk wonnen we met 16-14.
En toen kwam Guadeloupe. Maar wij zagen en overwonnen. En hoe. Huub-Ton en Bas-Sjoert speelden een foutloze partij en omdat de spellen gelukkig moeilijk genoeg waren betekende dat een zeer welkome 25 VP die halverwege al was bereikt! Het leven van een captain is eigenlijk toch wel lekker dacht ik toen de fantasieën over champagne voorbij bubbelden.
De laatste loodjes. Bulgarije. Om ze voorbij te gaan moesten we met 22-8 winnen. Niet onmogelijk maar om onze kwalificatie zeker te stellen hadden we 6 VP nodig, toch een tikkie belangrijker. Het rare was dat ons eigen resultaat binnen de grenzen van 6 en 22 niets meer uitmaakte. Mocht Amerika 4e of wij 4e en Amerika 5e of lager eindigen (en dat hing weer van Duitsland af, kunt u het nog volgen?), zouden we tegen elkaar moeten. De nummers 1-3 zouden naar onze bescheiden mening eerder voor China (of Argentinië), Duitsland of Rusland kiezen dan voor ons. En ook wij spelen liever niet tegen Italië, Noorwegen of Amerika als je andere keuzes hebt. Dus voor het eerst van mijn leven was ik voor de Duitsers om hen vierde te laten worden.
Maar het pakte uit zoals verwacht, we spelen de kwart finale tegen Amerika. Een vreselijk taai en goed team bestaande uit Meckstroth-Rodwell, Hamman-Zia en Nickell-Katz. Eric Kokish is hun fulltime betaalde coach/trainer, daar komt Anton met zijn maximaal 2 dagen in de week nog niet eens bij in de buurt. En omdat we in de voorronde met 10 imp verloren hebben beginnen we met een achterstand van 5 imp. Tegen Nickell-Katz en Hamman-Zia, die zich aan tafel normaal gedragen, is het best leuk kaarten. Meckstroth-Rodwell echter kijken en doen aan tafel soms alsof ze er rekening mee houden dat ieder moment hun wereld vergaat. Het lijkt wel dat het enige wat hen op de been houdt de eeuwigdurende jacht op fouten op de systeemkaart van hun tegenstanders is. Maar het is wel een van de beste paren van de wereld, dat ook wel weer, jammer genoeg. We zullen wel zien, 2 dagen lang, in totaal 96 spellen en we weten wie doorgaat naar de halve finale.
Als beloning voor de kwalificatie had ik voor vanavond onder voorbehoud bij een goed Italiaans restaurant gereserveerd. Omdat Anton en ik pas later konden gaan vanwege de captainsmeeting (waar over de kwart finales werd beslist) konden Huub en Jeanne ook mee want Jeanne moet altijd wachten tot alle wedstrijden zijn afgelopen. En omdat Femmy (vrouw van Bas) en haar moeder Rita Boelaars geen vertraging hadden met hun vlucht en taxi-rit, waren zij ook nog op tijd in het hotel om mee te gaan. Geen probleem, ons eigen busje rijdt wel drie keer op een avond als het moet, van half acht tot half elf is het van ons. Helaas had een of andere lolbroek ons busje geannuleerd (volgens de receptie) zodat we toch maar weer in het hotel gegeten hebben. Denk je alles goed geregeld te hebben komt dit weer. Zal niet weer gebeuren, weet ik zeker.
Argentinië is een apart verhaal. Na 6 dagen bij de eerste 8 te hebben gestaan en vandaag de eerste wedstrijd 14-16 tegen ons gehaald te hebben hadden ze terecht goede hoop. Met nog Mexico en Pakistan te gaan denk je dan er te zijn. Maar ja, de kaarten zijn rechthoekig en soms kun je gewoon (te veel) pech hebben. En ja hoor, ze vlogen er dik uit. Met hun score zouden ze 2 jaar geleden gemakkelijk gekwalificeerd zijn. Heel wreed en doet echt pijn. Ze waren dan ook niet geïnteresseerd in de troostende gebaren van de andere teams en dropen gedesillusioneerd af naar een sportcafé waar ze de voetbalmatch tegen Brazilië gingen bekijken. Is ook niet goed afgelopen voor ze, topsport kan hard zijn. Het is wel opvallend dat alle Europese vertegenwoordigers de kwart finales mogen spelen. Uit Europa mogen slechts de 6 hoogst eindigende landen van het EK naar het WK. Als landen als Polen, Zweden, Hongarije, Denemarken, IJsland er niet bij mogen zijn terwijl Guadeloupe, Mexico en consorten hier wel de competitie mogen verstoren vraag je je toch af of het niet beter kan. Maar ja, bij voetbal werkt het niet anders begrijp ik.
In Sao Paulo zijn ook nog andere landgenoten actief bij het WK. Een van hen is Jan Swaan. Jan is manager van de perskamer (foto), de kamer waar de journalisten hun dagelijkse artikelen en het daily bulletin produceren. Volgens mij spreekt Jan alle talen van de wereld, ik hoor hem met iedere journalist in diens eigen taal converseren, ongelooflijk. Jan is nu al voor het tiende jaar bij alle EK's en WK's aanwezig, de eerste 5 jaar samen met zijn charmante zus Elly Ducheyne, zij heeft de press room sinds mensenheugenis gerund. Er zijn binnen de WBF en EBL niet veel functies die zo lang door dezelfde persoon worden bekleed dus we mogen constateren dat men zeer te spreken is over die wijze waarop Jan zijn perskamer runt. Ik ben als trouwe bezoeker het er mee eens!
Weinig nieuws over de onderlinge competities. Simon maakt zich ernstig zorgen over mijn progressie hoop ik: van 11-0 naar 11-2, een oneindig goede verbetering. Bauke heeft de fitness weer opgepakt met goed resultaat, weer verbeterd. Ton loopt met Bauke zijn avondrondjes op het hotelterrein en vermijden zorgvuldig onze vriend de Rotweiler. Huub heeft een of ander Iphone-spelletje (iets met jumper?) waar hij bijna bij de top 100 wereldwijd zit dus die horen we voorlopig 's avonds niet meer. Rob claimt nog steeds voor te staan met gin-rummy en Bas blijft verliezen van Simon op de Iphone. Voor tennis hebben Bas en Sjoert geen tijd meer, we zijn hier tenslotte om te bridgen. Onze fotograaf Armand is vandaag vertrokken nu de WBF-vergaderingen zijn afgelopen. Gelukkig heeft Femmy haar fototoestel bij zich. En omdat er verder weinig te beleven is hier denk ik dat zij veel actiefoto's zal gaan aanleveren; als u dat op prijs stelt tenminste, dat lezen wij wel in het supportersboek.
Groetjes en tot morgen!
En wederom begon de eerste partij dramatisch. Ik geloof dat we na het ontbijt maar een paar oefenspellen moeten gaan spelen. De open en gesloten kamer speelden spel 3 en 4 gelijktijdig en ik zag op BBO dat die ons bij elkaar zeker 20 imp zouden gaan kosten. Geen ervaring die je vaak wil meemaken kan ik u verzekeren. Maar het leven gaat door zeggen ze dan. Bas-Sjoert spelen bridge op een manier die de tegenstander vaak op hoog niveau beslissingen laat nemen. En als de heren dan "aanvoelen" dat er wordt misgegokt geven ze een knats. Meestal gaat dat goed, deze keer echter niet: 4 klaveren gedoubleerd +1, een contract dat door het duivels zitsel alleen down kon met een in de praktijk onvindbare start. Aan de andere tafel Bauke-Simon. Als je hen opstelt hoop je op veel slemspellen want hun systeem leent zich daar in de meeste gevallen uitstekend voor. Meestal wel, nu óók niet. Er waren 4 zeer goede tot redelijke slems, ze boden er helaas maar één. Halverwege de wedstrijd stonden we dan ook fors achter met 2-28 imps. Toen Sjoert op een 4krt harten een derde Hansje opende en de Argentijnen de kluts kwijt raakten keerde de wedstrijd. U leest het goed: geen derde handsje maar derde Hansje, genoemd naar Hans Melchers die een groot fan van dit soort openingen is en er regelmatig punten mee scoort. De tweede helft was ook nu weer voor ons en uiteindelijk wonnen we met 16-14.
En toen kwam Guadeloupe. Maar wij zagen en overwonnen. En hoe. Huub-Ton en Bas-Sjoert speelden een foutloze partij en omdat de spellen gelukkig moeilijk genoeg waren betekende dat een zeer welkome 25 VP die halverwege al was bereikt! Het leven van een captain is eigenlijk toch wel lekker dacht ik toen de fantasieën over champagne voorbij bubbelden.
De laatste loodjes. Bulgarije. Om ze voorbij te gaan moesten we met 22-8 winnen. Niet onmogelijk maar om onze kwalificatie zeker te stellen hadden we 6 VP nodig, toch een tikkie belangrijker. Het rare was dat ons eigen resultaat binnen de grenzen van 6 en 22 niets meer uitmaakte. Mocht Amerika 4e of wij 4e en Amerika 5e of lager eindigen (en dat hing weer van Duitsland af, kunt u het nog volgen?), zouden we tegen elkaar moeten. De nummers 1-3 zouden naar onze bescheiden mening eerder voor China (of Argentinië), Duitsland of Rusland kiezen dan voor ons. En ook wij spelen liever niet tegen Italië, Noorwegen of Amerika als je andere keuzes hebt. Dus voor het eerst van mijn leven was ik voor de Duitsers om hen vierde te laten worden.
Maar het pakte uit zoals verwacht, we spelen de kwart finale tegen Amerika. Een vreselijk taai en goed team bestaande uit Meckstroth-Rodwell, Hamman-Zia en Nickell-Katz. Eric Kokish is hun fulltime betaalde coach/trainer, daar komt Anton met zijn maximaal 2 dagen in de week nog niet eens bij in de buurt. En omdat we in de voorronde met 10 imp verloren hebben beginnen we met een achterstand van 5 imp. Tegen Nickell-Katz en Hamman-Zia, die zich aan tafel normaal gedragen, is het best leuk kaarten. Meckstroth-Rodwell echter kijken en doen aan tafel soms alsof ze er rekening mee houden dat ieder moment hun wereld vergaat. Het lijkt wel dat het enige wat hen op de been houdt de eeuwigdurende jacht op fouten op de systeemkaart van hun tegenstanders is. Maar het is wel een van de beste paren van de wereld, dat ook wel weer, jammer genoeg. We zullen wel zien, 2 dagen lang, in totaal 96 spellen en we weten wie doorgaat naar de halve finale.
Als beloning voor de kwalificatie had ik voor vanavond onder voorbehoud bij een goed Italiaans restaurant gereserveerd. Omdat Anton en ik pas later konden gaan vanwege de captainsmeeting (waar over de kwart finales werd beslist) konden Huub en Jeanne ook mee want Jeanne moet altijd wachten tot alle wedstrijden zijn afgelopen. En omdat Femmy (vrouw van Bas) en haar moeder Rita Boelaars geen vertraging hadden met hun vlucht en taxi-rit, waren zij ook nog op tijd in het hotel om mee te gaan. Geen probleem, ons eigen busje rijdt wel drie keer op een avond als het moet, van half acht tot half elf is het van ons. Helaas had een of andere lolbroek ons busje geannuleerd (volgens de receptie) zodat we toch maar weer in het hotel gegeten hebben. Denk je alles goed geregeld te hebben komt dit weer. Zal niet weer gebeuren, weet ik zeker.
Argentinië is een apart verhaal. Na 6 dagen bij de eerste 8 te hebben gestaan en vandaag de eerste wedstrijd 14-16 tegen ons gehaald te hebben hadden ze terecht goede hoop. Met nog Mexico en Pakistan te gaan denk je dan er te zijn. Maar ja, de kaarten zijn rechthoekig en soms kun je gewoon (te veel) pech hebben. En ja hoor, ze vlogen er dik uit. Met hun score zouden ze 2 jaar geleden gemakkelijk gekwalificeerd zijn. Heel wreed en doet echt pijn. Ze waren dan ook niet geïnteresseerd in de troostende gebaren van de andere teams en dropen gedesillusioneerd af naar een sportcafé waar ze de voetbalmatch tegen Brazilië gingen bekijken. Is ook niet goed afgelopen voor ze, topsport kan hard zijn. Het is wel opvallend dat alle Europese vertegenwoordigers de kwart finales mogen spelen. Uit Europa mogen slechts de 6 hoogst eindigende landen van het EK naar het WK. Als landen als Polen, Zweden, Hongarije, Denemarken, IJsland er niet bij mogen zijn terwijl Guadeloupe, Mexico en consorten hier wel de competitie mogen verstoren vraag je je toch af of het niet beter kan. Maar ja, bij voetbal werkt het niet anders begrijp ik.
In Sao Paulo zijn ook nog andere landgenoten actief bij het WK. Een van hen is Jan Swaan. Jan is manager van de perskamer (foto), de kamer waar de journalisten hun dagelijkse artikelen en het daily bulletin produceren. Volgens mij spreekt Jan alle talen van de wereld, ik hoor hem met iedere journalist in diens eigen taal converseren, ongelooflijk. Jan is nu al voor het tiende jaar bij alle EK's en WK's aanwezig, de eerste 5 jaar samen met zijn charmante zus Elly Ducheyne, zij heeft de press room sinds mensenheugenis gerund. Er zijn binnen de WBF en EBL niet veel functies die zo lang door dezelfde persoon worden bekleed dus we mogen constateren dat men zeer te spreken is over die wijze waarop Jan zijn perskamer runt. Ik ben als trouwe bezoeker het er mee eens!
Weinig nieuws over de onderlinge competities. Simon maakt zich ernstig zorgen over mijn progressie hoop ik: van 11-0 naar 11-2, een oneindig goede verbetering. Bauke heeft de fitness weer opgepakt met goed resultaat, weer verbeterd. Ton loopt met Bauke zijn avondrondjes op het hotelterrein en vermijden zorgvuldig onze vriend de Rotweiler. Huub heeft een of ander Iphone-spelletje (iets met jumper?) waar hij bijna bij de top 100 wereldwijd zit dus die horen we voorlopig 's avonds niet meer. Rob claimt nog steeds voor te staan met gin-rummy en Bas blijft verliezen van Simon op de Iphone. Voor tennis hebben Bas en Sjoert geen tijd meer, we zijn hier tenslotte om te bridgen. Onze fotograaf Armand is vandaag vertrokken nu de WBF-vergaderingen zijn afgelopen. Gelukkig heeft Femmy haar fototoestel bij zich. En omdat er verder weinig te beleven is hier denk ik dat zij veel actiefoto's zal gaan aanleveren; als u dat op prijs stelt tenminste, dat lezen wij wel in het supportersboek.
Groetjes en tot morgen!
zaterdag 5 september 2009
Dag 6: goed hersteld van twee tegenvallers
Het was de dag waarop we de aansluiting bij de top 3 wilden realiseren. Dat is niet gelukt.
De wedstrijd tegen Marokko begon slecht toen Huub-Ton een flinterdunne manche niet boden die er dit keer wel in zat. Slechts 9x geboden, helaas ook door Marokko. Verder waren er veel dode spellen waarop scoren onmogelijk was zodat een grote uitslag nooit in de buurt kwam. Die wedstrijden heb je nu eenmaal ook al hoop je ze in de kwalificatie tegen de sterke landen te hebben en niet tegen de zwakkere broeders. Spel 5 was daarentegen een echte freak hand. Het toonde aan dat 0 of 3/1 of 4 azen aangeven (wat tegenwoordig toch bijna iedereen speelt) ook zijn nadelen heeft: beide paren gingen naar 7 harten één down, er waren 3 azen weg... Toen Bas-Sjoert ook nog een 3SA niet down speelden moesten we tevreden zijn met een kleine overwinning: een gepipte 16-14.
Daarna de wedstrijd tegen Amerika 1. We kwamen nooit goed in de wedstrijd. Op bijna ieder spel werden er wel impjes hier en daar gemorst, meestal in ons nadeel. Er waren twee belangrijke spellen. Huub-Ton besloten voor de vugraph een 4 schoppen redding van de Amerikanen gedoubleerd te gaan tegenspelen waar het nog 5 harten voor ze was. Aan de andere tafel kwam het redbod door een geheel andere biedserie niet als alternatief naar voren en speelden Bauke-Simon 4 harten tegen: -11 imp. De klapper van de dag was echter het laatste spel. Huub-Ton boden 6 schoppen, een contract dat op 16 van de 22 tafels werd geboden. De helft van de leiders ging net als Ton down, op 3 tafels werd er gered met 7 harten, zo ook door Bauke-Simon: 17 imps weg. Dit was tot nu toe het meest wilde spel van het toernooi: in 10 van de 11 wedstrijden was de swing 13 imp of meer.
Tja, dan sta je ineens 7e en moet je aan de bak tegen Australië, een team dat 2 jaar geleden nog de kwart finale haalde maar het hier slecht doet. In een half uurtje moet het verlies verwerkt worden, de koppies weer leeg zijn en de rug gerecht worden. Dat hebben Bauke-Simon en Bas-Sjoert prima gedaan. Van het begin af aan stonden we voor, met name door een prachtig groot slem dat door Bauke-Simon geboden werd, een resultaat dat slechts op 6 andere tafels gekopieerd werd. Toen in het middenstuk weer flauwe spellen kwamen nam de spanning weer toe maar op het einde deden beide paren weer zoveel goed dat het uiteindelijk 24-6 werd, een pak van mijn hart, bravo.
Weliswaar minder dan gehoopt maar met 47 hebben we in ieder geval wel onze 6e plaats kunnen vasthouden met ruim 17 gemidddeld. In feite is de situatie nu zo dat er 9 landen strijden om 8 plaatsen waarbij de kans groot is dat een van de landen op de plaatsen 5 tot en met 9 het onderspit gaat delven. Wij laten er nu 3 onder ons en staan 6, 8 en 8 VP voor. Onvoorstelbaar spannend. Als we morgen 3 keer 6 VP halen zou het in Sjanghai genoeg voor de laatste 8 zijn geweest maar hier niet! En om nu te zeggen dat we morgen een gemakkelijke (maar wat zegt dat nog?) dag hebben is ook niet helemaal waar: Argentiniè, Guadeloupe en Bulgarije. Zowel de eerste als laatste pot zijn dubbele punten wedstrijden. Het zal er wel weer op neer komen dat het op de laatste dag, in de laatste wedstrijd in de laatste spellen wordt beslist welk land afvalt. Zo was het in de afgelopen jaren bij ieder EK en WK in ieder geval en nu lijkt het ook weer te gaan gebeuren. Alleen bekijk ik dit gevecht liever vanuit een veilige positie maar jammer genoeg is dat er dit keer niet bij.
Ton heeft voor het eerst een super nachtrust gehad. Het hotel kreeg het maar niet voor elkaar een zijraam goed verduisterd te krijgen en dat was nu net het raam waar de zon zich 's morgens het eerst laat zien. Uiteindelijk was een KLM-oogkapje de oplossing, had ik eerder aan moeten denken. Voor de eerste wedstrijd heb ik even met Huub staan praten en hem complimenten gegeven voor de rust waarmee hij dit toernooi aan tafel zit. De mensen die Huub kennen weten dat hij daar erg zijn best voor moet doen omdat het nu eenmaal niet zijn temperament is. De mentale training m.b.v. onze sportpsycholoog lijkt zijn vruchten af te werpen. Overigens vertelde Huub in alle eerlijkheid dat de spanningen ook bij hem toenemen nu het uur van de waarheid steeds dichterbij komt. Maar ik denk dat dit voor ons allemaal geldt. Simon bijvoorbeeld zit als hij vrij is in de vugraph zaal te kijken omdat rustig een boek lezen er nu even niet meer bij is. Bauke neemt ieder vrij half uur ruimte om even op zijn kamer proberen tot rust te komen. Iedereen doet het dus anders, wel mooi om te zien dat we toch één team kunnen zijn.
In de pauze snel even restaurants gezocht en boodschappen gedaan. Robbie maar meegevraagd als lijfwacht en aangenaam gezelschap. Hij even een sjekkie roken, ik snel mijn schoenen voor 3 euro laten verwennen, ze hebben hard gewerkt (foto). Na de inspectie van een paar restaurants weer in een taxi gestapt om bij Carrefour ons fruit te halen. Het oude baasje wist meteen waar we heen wilden. Toen ik na enige tijd de omgeving niet meer herkende probeerde Robbie mij tevergeefs gerust te stellen met "als we er zijn herken ik het wel". Even later werden we bij het hoofdkantoor van Carrefour Brazilië afgezet; daar hadden ze echter geen fruit. Na uiteindelijk meer dan een uur in de taxi gezeten te hebben waren we halverwege de tweede wedstrijd weer bij het hotel. Tijdens de file kon ik vanuit de taxi een foto maken van een wijk zoals je ze hier heel veel ziet, zet je wel aan het denken.
Het tijdschema vind ik overigens minder gelukkig. Uiterlijk 10 uur moet iedereen de ontbijtzaal verlaten hebben en pas om 11 uur begint de eerste wedstrijd. Waarom niet om 10.30 uur? De lunchpauze van minimaal 5 kwartier maar soms wel anderhalf uur is ook te lang. Een paar Bourgondiërs onder met name de senioren nemen het er iedere middag in het restaurant van maar de meeste spelers nemen een broodje en hangen noodgedwongen een uur lang rond. We zouden dus eenvoudig een uur eerder klaar kunnen zijn en om 19 uur kunnen eten ipv 20 uur.
In de perskamer is dagelijks Ton Kooijman te vinden. Ton is erelid van de NBB en is ook jarenlang toernooi-directeur van de EK's en WK's geweest. Hij is er nu als hoofd van het regelcomité van de Wereld Bridge Federatie. Veel vergaderen, verslagen schrijven en zo. Leek me saai maar zo nu en dan komt hij toch opvallend vrolijk van een lunch-meeting terug dus dat zal ook wel meevallen.
Vandaag geen andere sporten of wedstrijdjes, iedereen vroeg naar bed voor de zo belangrijke dag van morgen. Ter compensatie voor u wel veel foto's toegevoegd.
Omdat het vandaag voor het laatst is geef ik de "Wijs top 9", nu met de netto score:
NORWAY 68
ITALY 68
RUSSIA 47
BULGARIA 47
USA 2 44
NETHERLANDS 42
ARGENTINA 40
GERMANY 40
CHINA 38.
Wie zal er afvallen? Als het in Nederland al zondag is zullen we het weten. De 1e en 3e wedstrijd worden op BBO uitgezonden. Ik hoop op 2000 kijkers en dus supporters. Duimt en schrijft u mee? Tot morgen.
De wedstrijd tegen Marokko begon slecht toen Huub-Ton een flinterdunne manche niet boden die er dit keer wel in zat. Slechts 9x geboden, helaas ook door Marokko. Verder waren er veel dode spellen waarop scoren onmogelijk was zodat een grote uitslag nooit in de buurt kwam. Die wedstrijden heb je nu eenmaal ook al hoop je ze in de kwalificatie tegen de sterke landen te hebben en niet tegen de zwakkere broeders. Spel 5 was daarentegen een echte freak hand. Het toonde aan dat 0 of 3/1 of 4 azen aangeven (wat tegenwoordig toch bijna iedereen speelt) ook zijn nadelen heeft: beide paren gingen naar 7 harten één down, er waren 3 azen weg... Toen Bas-Sjoert ook nog een 3SA niet down speelden moesten we tevreden zijn met een kleine overwinning: een gepipte 16-14.
Daarna de wedstrijd tegen Amerika 1. We kwamen nooit goed in de wedstrijd. Op bijna ieder spel werden er wel impjes hier en daar gemorst, meestal in ons nadeel. Er waren twee belangrijke spellen. Huub-Ton besloten voor de vugraph een 4 schoppen redding van de Amerikanen gedoubleerd te gaan tegenspelen waar het nog 5 harten voor ze was. Aan de andere tafel kwam het redbod door een geheel andere biedserie niet als alternatief naar voren en speelden Bauke-Simon 4 harten tegen: -11 imp. De klapper van de dag was echter het laatste spel. Huub-Ton boden 6 schoppen, een contract dat op 16 van de 22 tafels werd geboden. De helft van de leiders ging net als Ton down, op 3 tafels werd er gered met 7 harten, zo ook door Bauke-Simon: 17 imps weg. Dit was tot nu toe het meest wilde spel van het toernooi: in 10 van de 11 wedstrijden was de swing 13 imp of meer.
Tja, dan sta je ineens 7e en moet je aan de bak tegen Australië, een team dat 2 jaar geleden nog de kwart finale haalde maar het hier slecht doet. In een half uurtje moet het verlies verwerkt worden, de koppies weer leeg zijn en de rug gerecht worden. Dat hebben Bauke-Simon en Bas-Sjoert prima gedaan. Van het begin af aan stonden we voor, met name door een prachtig groot slem dat door Bauke-Simon geboden werd, een resultaat dat slechts op 6 andere tafels gekopieerd werd. Toen in het middenstuk weer flauwe spellen kwamen nam de spanning weer toe maar op het einde deden beide paren weer zoveel goed dat het uiteindelijk 24-6 werd, een pak van mijn hart, bravo.
Weliswaar minder dan gehoopt maar met 47 hebben we in ieder geval wel onze 6e plaats kunnen vasthouden met ruim 17 gemidddeld. In feite is de situatie nu zo dat er 9 landen strijden om 8 plaatsen waarbij de kans groot is dat een van de landen op de plaatsen 5 tot en met 9 het onderspit gaat delven. Wij laten er nu 3 onder ons en staan 6, 8 en 8 VP voor. Onvoorstelbaar spannend. Als we morgen 3 keer 6 VP halen zou het in Sjanghai genoeg voor de laatste 8 zijn geweest maar hier niet! En om nu te zeggen dat we morgen een gemakkelijke (maar wat zegt dat nog?) dag hebben is ook niet helemaal waar: Argentiniè, Guadeloupe en Bulgarije. Zowel de eerste als laatste pot zijn dubbele punten wedstrijden. Het zal er wel weer op neer komen dat het op de laatste dag, in de laatste wedstrijd in de laatste spellen wordt beslist welk land afvalt. Zo was het in de afgelopen jaren bij ieder EK en WK in ieder geval en nu lijkt het ook weer te gaan gebeuren. Alleen bekijk ik dit gevecht liever vanuit een veilige positie maar jammer genoeg is dat er dit keer niet bij.
Ton heeft voor het eerst een super nachtrust gehad. Het hotel kreeg het maar niet voor elkaar een zijraam goed verduisterd te krijgen en dat was nu net het raam waar de zon zich 's morgens het eerst laat zien. Uiteindelijk was een KLM-oogkapje de oplossing, had ik eerder aan moeten denken. Voor de eerste wedstrijd heb ik even met Huub staan praten en hem complimenten gegeven voor de rust waarmee hij dit toernooi aan tafel zit. De mensen die Huub kennen weten dat hij daar erg zijn best voor moet doen omdat het nu eenmaal niet zijn temperament is. De mentale training m.b.v. onze sportpsycholoog lijkt zijn vruchten af te werpen. Overigens vertelde Huub in alle eerlijkheid dat de spanningen ook bij hem toenemen nu het uur van de waarheid steeds dichterbij komt. Maar ik denk dat dit voor ons allemaal geldt. Simon bijvoorbeeld zit als hij vrij is in de vugraph zaal te kijken omdat rustig een boek lezen er nu even niet meer bij is. Bauke neemt ieder vrij half uur ruimte om even op zijn kamer proberen tot rust te komen. Iedereen doet het dus anders, wel mooi om te zien dat we toch één team kunnen zijn.
In de pauze snel even restaurants gezocht en boodschappen gedaan. Robbie maar meegevraagd als lijfwacht en aangenaam gezelschap. Hij even een sjekkie roken, ik snel mijn schoenen voor 3 euro laten verwennen, ze hebben hard gewerkt (foto). Na de inspectie van een paar restaurants weer in een taxi gestapt om bij Carrefour ons fruit te halen. Het oude baasje wist meteen waar we heen wilden. Toen ik na enige tijd de omgeving niet meer herkende probeerde Robbie mij tevergeefs gerust te stellen met "als we er zijn herken ik het wel". Even later werden we bij het hoofdkantoor van Carrefour Brazilië afgezet; daar hadden ze echter geen fruit. Na uiteindelijk meer dan een uur in de taxi gezeten te hebben waren we halverwege de tweede wedstrijd weer bij het hotel. Tijdens de file kon ik vanuit de taxi een foto maken van een wijk zoals je ze hier heel veel ziet, zet je wel aan het denken.
Het tijdschema vind ik overigens minder gelukkig. Uiterlijk 10 uur moet iedereen de ontbijtzaal verlaten hebben en pas om 11 uur begint de eerste wedstrijd. Waarom niet om 10.30 uur? De lunchpauze van minimaal 5 kwartier maar soms wel anderhalf uur is ook te lang. Een paar Bourgondiërs onder met name de senioren nemen het er iedere middag in het restaurant van maar de meeste spelers nemen een broodje en hangen noodgedwongen een uur lang rond. We zouden dus eenvoudig een uur eerder klaar kunnen zijn en om 19 uur kunnen eten ipv 20 uur.
In de perskamer is dagelijks Ton Kooijman te vinden. Ton is erelid van de NBB en is ook jarenlang toernooi-directeur van de EK's en WK's geweest. Hij is er nu als hoofd van het regelcomité van de Wereld Bridge Federatie. Veel vergaderen, verslagen schrijven en zo. Leek me saai maar zo nu en dan komt hij toch opvallend vrolijk van een lunch-meeting terug dus dat zal ook wel meevallen.
Vandaag geen andere sporten of wedstrijdjes, iedereen vroeg naar bed voor de zo belangrijke dag van morgen. Ter compensatie voor u wel veel foto's toegevoegd.
Omdat het vandaag voor het laatst is geef ik de "Wijs top 9", nu met de netto score:
NORWAY 68
ITALY 68
RUSSIA 47
BULGARIA 47
USA 2 44
NETHERLANDS 42
ARGENTINA 40
GERMANY 40
CHINA 38.
Wie zal er afvallen? Als het in Nederland al zondag is zullen we het weten. De 1e en 3e wedstrijd worden op BBO uitgezonden. Ik hoop op 2000 kijkers en dus supporters. Duimt en schrijft u mee? Tot morgen.
vrijdag 4 september 2009
Dag 5: prima resultaat, zeer tevreden
Hadden we gisteren 10 VP minder dan vooraf geschat, donderdag pakten we er maar liefst 9 meer! Een resultaat om trots op te zijn.
De eerste wedstrijd tegen Duitsland (altijd wel in de top 10) was bloedstollend spannend. Op 7 van de 18 spellen waren er swings van meer dan 10 imp! Sjoert startte met harten Heer van Hxx tegen 3SA. Dat moet je durven en had bij een ander zitsel briljant kunnen zijn, nu koste het 13 imp. Uiteindelijk wonnen Bas-Sjoert en Huub-Ton 4 van deze 7 swings zodat een kleine overwinning een feit was.
Toen de topper tegen Italië. Beide partijen lieten hoog niveau bridge zien. Wij verloren af en toe een impje maar pakten wel de 2 enige swings van de wedstrijd. Bas-Sjoert bleven terecht uit slam (+13 imp) en boden 4 harten waar Fantoni-Nunez 3SA boden. 3SA ging door heel goed tegenspel van Bauke-Simon down, in 4 harten (bewust voor gekozen met harten AH sec tegenover VBxxx) werd een klein foutje in het Italiaanse tegenspel meteen door Bas afgestraft: +10 imp. Een mooie 18-12 overwinning was het resultaat.
Mexico was op papier een eitje. Maar je moet dan wel spellen krijgen waar iets mee te doen is en ook zeker niet te veel pech hebben. Pech hadden we niet en er was genoeg te beleven, ook nu weer 6 spellen van 10 of meer imp. Wij boden 2 scherpe manches én een superscherp slem niet, alledrie werden in de praktijk gemaakt. Zij boden wel 3 keer slem, 2 keer kansloos down. Al met al zorgde zorgde een mooie eindsprint van 21 imp op de laatste 3 spellen voor een 19-11 overwinning. Misschien minder dan verwacht maar gezien het verloop van de wedstrijd waren we er erg blij mee.
Het weer is hier ineens omgeslagen. Harde wind en regen in plaats van een blauwe hemel met 25 graden. Niet dat het ons veel uitmaakt want we zijn bijna niet buiten. Na het spelen busje in en eten en met busje weer terug en slapen. Ik ben toch blij met ons busje. Het is niet alleen lekker snel maar ook veilig. Toen de Japanse senioren als groep met het openbaar vervoer meenden te kunnen gaan werd de hele groep overvallen door een jeugdbende en waren ze alles kwijt. Een vreselijke ervaring natuurlijk, zeker omdat je je in een groep van 8 van nature best veilig voelt denk ik.
Vanavond hebben we als praktische oplossing in 2 groepen gegeten. Bauke, Ton, Robbie en Eric hadden zin in vis, de anderen wilden Italiaans. Prima, er waren 2 restaurants vlak naast elkaar. Beide groepen waren zeer te spreken dus wat wil je nog meer. De taxichauffeur van Robbie wist feilloos het hele Nederlandse voetbalelftal van 1974 op te noemen inclusief Jan Jongbloed. Ik denk dat er zelfs in Nederland niet veel mensen zijn die hem dat nadoen?
Nog 2 dagen dus 6 wedstrijden te gaan. We krijgen nog 4 landen die in de onderste regionen verkeren en inmiddels kansloos zijn. Vrijdag Marokko, Amerika 1 en Australië. Zaterdag, de laatste dag van de kwalificatie is zwaarder: Argentinië, Guadeloupe en Bulgarije. We staan nu 37 VP boven het gemiddelde of anders gezegd hebben we gemiddeld 17,5 VP per wedstrijd gehaald waar 15,55 in Sjanghai in 2007 voldoende was. Dus wordt het toch ook wel tijd om weer naar boven te kijken: op nummer 2 staan we nog geen 13 VP achter dus het kan morgen geheel anders zijn. Op zich is het wel belangrijk om zo hoog mogelijk te eindigen omdat de nummers 1 t/m 3 de tegenstander mogen kiezen uit de plaatsen 5-8. En je hebt in de kwart finale nu eenmaal liever China, Duitsland, Rusland, Bulgarije of Argentinië dan Italië, Noorwegen of Amerika.
Vrijdag is slechts één wedstrijd van Nederland op BBO te zien en wel de tweede tegen Amerika 1. Ik zet in op 55 om de gewenste aansluiting te vinden bij de top 3.
Omdat het tennis vanwege het weer niet kon doorgaan hebben Bas-Sjoert zich vermaakt in de fitnessruimte van ons hotel. Bas heeft niet gewonnen van Sjoert, op een of andere manier voelt dit als gunstig voor ons bridge. Bauke nam een rustdag omdat het doortrekken van zijn progressie uiteindelijk zou leiden tot nieuwe wereldrecords. Met Iphone tafeltennis (in het echt durft hij niet) tegen Simon toch weer verloren zonder ook maar enige progressie. Bas is altijd fanatiek, zeker bij spelletjes. Tegen hem haalde ik echter al 10-12 dus die kan het vanaf morgen schudden. Simon baart het me wel enige zorgen, moet eens nadenken over een nieuwe strategie.
Als laatste nog de "Wijs top 8":
NORWAY
ITALY
NETHERLANDS
USA 2
RUSSIA
BULGARIA
CHINA
GERMANY
Nu we al meer dan een week van huis zijn worden berichten van het thuisfront des te meer gewaardeerd dus blijf schrijven in het supportersboek! Tot morgen.
De eerste wedstrijd tegen Duitsland (altijd wel in de top 10) was bloedstollend spannend. Op 7 van de 18 spellen waren er swings van meer dan 10 imp! Sjoert startte met harten Heer van Hxx tegen 3SA. Dat moet je durven en had bij een ander zitsel briljant kunnen zijn, nu koste het 13 imp. Uiteindelijk wonnen Bas-Sjoert en Huub-Ton 4 van deze 7 swings zodat een kleine overwinning een feit was.
Toen de topper tegen Italië. Beide partijen lieten hoog niveau bridge zien. Wij verloren af en toe een impje maar pakten wel de 2 enige swings van de wedstrijd. Bas-Sjoert bleven terecht uit slam (+13 imp) en boden 4 harten waar Fantoni-Nunez 3SA boden. 3SA ging door heel goed tegenspel van Bauke-Simon down, in 4 harten (bewust voor gekozen met harten AH sec tegenover VBxxx) werd een klein foutje in het Italiaanse tegenspel meteen door Bas afgestraft: +10 imp. Een mooie 18-12 overwinning was het resultaat.
Mexico was op papier een eitje. Maar je moet dan wel spellen krijgen waar iets mee te doen is en ook zeker niet te veel pech hebben. Pech hadden we niet en er was genoeg te beleven, ook nu weer 6 spellen van 10 of meer imp. Wij boden 2 scherpe manches én een superscherp slem niet, alledrie werden in de praktijk gemaakt. Zij boden wel 3 keer slem, 2 keer kansloos down. Al met al zorgde zorgde een mooie eindsprint van 21 imp op de laatste 3 spellen voor een 19-11 overwinning. Misschien minder dan verwacht maar gezien het verloop van de wedstrijd waren we er erg blij mee.
Het weer is hier ineens omgeslagen. Harde wind en regen in plaats van een blauwe hemel met 25 graden. Niet dat het ons veel uitmaakt want we zijn bijna niet buiten. Na het spelen busje in en eten en met busje weer terug en slapen. Ik ben toch blij met ons busje. Het is niet alleen lekker snel maar ook veilig. Toen de Japanse senioren als groep met het openbaar vervoer meenden te kunnen gaan werd de hele groep overvallen door een jeugdbende en waren ze alles kwijt. Een vreselijke ervaring natuurlijk, zeker omdat je je in een groep van 8 van nature best veilig voelt denk ik.
Vanavond hebben we als praktische oplossing in 2 groepen gegeten. Bauke, Ton, Robbie en Eric hadden zin in vis, de anderen wilden Italiaans. Prima, er waren 2 restaurants vlak naast elkaar. Beide groepen waren zeer te spreken dus wat wil je nog meer. De taxichauffeur van Robbie wist feilloos het hele Nederlandse voetbalelftal van 1974 op te noemen inclusief Jan Jongbloed. Ik denk dat er zelfs in Nederland niet veel mensen zijn die hem dat nadoen?
Nog 2 dagen dus 6 wedstrijden te gaan. We krijgen nog 4 landen die in de onderste regionen verkeren en inmiddels kansloos zijn. Vrijdag Marokko, Amerika 1 en Australië. Zaterdag, de laatste dag van de kwalificatie is zwaarder: Argentinië, Guadeloupe en Bulgarije. We staan nu 37 VP boven het gemiddelde of anders gezegd hebben we gemiddeld 17,5 VP per wedstrijd gehaald waar 15,55 in Sjanghai in 2007 voldoende was. Dus wordt het toch ook wel tijd om weer naar boven te kijken: op nummer 2 staan we nog geen 13 VP achter dus het kan morgen geheel anders zijn. Op zich is het wel belangrijk om zo hoog mogelijk te eindigen omdat de nummers 1 t/m 3 de tegenstander mogen kiezen uit de plaatsen 5-8. En je hebt in de kwart finale nu eenmaal liever China, Duitsland, Rusland, Bulgarije of Argentinië dan Italië, Noorwegen of Amerika.
Vrijdag is slechts één wedstrijd van Nederland op BBO te zien en wel de tweede tegen Amerika 1. Ik zet in op 55 om de gewenste aansluiting te vinden bij de top 3.
Omdat het tennis vanwege het weer niet kon doorgaan hebben Bas-Sjoert zich vermaakt in de fitnessruimte van ons hotel. Bas heeft niet gewonnen van Sjoert, op een of andere manier voelt dit als gunstig voor ons bridge. Bauke nam een rustdag omdat het doortrekken van zijn progressie uiteindelijk zou leiden tot nieuwe wereldrecords. Met Iphone tafeltennis (in het echt durft hij niet) tegen Simon toch weer verloren zonder ook maar enige progressie. Bas is altijd fanatiek, zeker bij spelletjes. Tegen hem haalde ik echter al 10-12 dus die kan het vanaf morgen schudden. Simon baart het me wel enige zorgen, moet eens nadenken over een nieuwe strategie.
Als laatste nog de "Wijs top 8":
NORWAY
ITALY
NETHERLANDS
USA 2
RUSSIA
BULGARIA
CHINA
GERMANY
Nu we al meer dan een week van huis zijn worden berichten van het thuisfront des te meer gewaardeerd dus blijf schrijven in het supportersboek! Tot morgen.
donderdag 3 september 2009
Dag 4: minder maar nog wel oké
Vanochtend toch maar ontbeten en voor de eerste wedstrijd met Anton en de spelers gecontroleerd of onze systeemkaarten de muggenzifterij van de Amerikanen overleven. Bas-Sjoert en Bauke-Simon spelen net als veel andere paren al heel lang na een volgbod van de tegenpartij een soort van transferbiedingen. En dat staat niet speciaal op de voorkant van de systeemkaart vermeld. Na hier en daar advies gevraagd te hebben zijn we tot de conclusie gekomen dat het het beste is de Amerikanen voor de wedstrijd te informeren en ze de gelegenheid te bieden de transfers-in-competition te verbieden. Wat een gedoe maar iedere keer 2 VP straf wil je ook niet aan je broek krijgen.
De eerste wedstrijd tegen Nieuw Zeeland werd met 18-12 gewonnen. Zij begonnen met een slecht slem dat er wel in zat en Huub-Ton boden 7 schoppen dat er niet in zat. Twee dure spellen maar de rest was goed voor ons. Wel kregen Bauke-Simon 1 VP straf omdat ze 4 minuten te laat klaar waren. Nu hadden ze ook wel meer tijd verbruikt dat hun tegenstanders maar dat een van die gasten op het einde van het op één na laatste spel in volle tijdnood nog even rustig naar de toilet ging (wetende dat dit ons zeker straf zou opleveren) vind ik niet sportief. Wat wel heel goed was is dat Simon veel bedenktijd nam in het laatste spel. Hij schatte in dat de tijdstraf er toch in zat en dus beter goed kon nadenken. Met resultaat want ze speelden 4 harten down terwijl Ton het maakte, scheelde 3 VP!
Toen de beladen wedstrijd tegen Amerika 2. Bas-Sjoert tegen Zia-Hamman en Huub-Ton voor het rama tegen Meckstroth-Rodwell, een van de betere paren van de wereld. Rama betekent naast BBO ook nog live camerabeelden voor de lokale zaal met toeschouwers. Ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat de ramabeelden ook via internet zullen worden uitgezonden. Omdat ze de rama-tafel een kwartier later laten beginnen (je hebt dan meestal vergelijking met het nevenpaar omdat die voorlopen) nemen ze altijd tijd voor een interview. Dit keer werd Anton ondervraagd door een Fransman die laten we zeggen Engels met een accent spreekt. Het werd pas echt leuk toen Anton het typisch Nederlandse verschijnsel kroegentocht probeerde uit te leggen aan hem. Het klonk best Engels: "Krooeegggdrive". Het werd een kleine nederlaag (13-17) in een wedstrijd tegen een goede tegenstander met heel veel wilde spellen. Daar heb je dan vrede mee.
Toen kwam Rusland, dat werd 11-19. Voor de vierde keer dit toernooi kwamen we één imp tekort voor een VP meer. In vaktermen heet dit "gepipt" worden: iets wat je niet leuk vindt omdat iedereen dat ene impje achteraf namelijk wel weet te vinden. Het was een wedstrijd met vrij vlakke spellen (geen enkel team won heel ruim) waar we te vaak aan de verkeerde kant zaten. We deden het niet slecht maar speelden een contract in de andere hand of kozen net een andere uitkomst. Een wiebel-nederlaag, de volgende keer win je net zo gemakkelijk.
In totaal dus 41 vandaag, 4 onder het gemiddelde. Minder dan gehoopt en ook minder dan verwacht. Maar geen reden voor paniek, we hebben nu nog steeds meer dan 2 jaar geleden in Sjanghai toen we uiteindelijk derde werden in de kwalificatie. Toentertijd was +12 genoeg om bij de eerste 8 te komen, wij staan nu op +28. Dat gezegd hebbende, we moeten de komende drie dagen niet nog twee van dit soort dagen hebben want dan wordt het nog spannend. Maar als ik eerlijk ben verwacht ik dit ook niet: we krijgen van de onderste 5 teams er nog 4, sommige van onze concurrenten hebben deze teams allemaal al gehad. Maar dat we goed moeten blijven spelen is duidelijk. Op dit niveau moet je gewoon goed zijn anders geven ze je een tikkie terug, simpel. Ik heb het volste vertrouwen in onze jongens!
Ik moet natuurlijk niet vergeten te melden dat Sjoert van Bas gewonnen heeft met tennis. En omdat Sjoert daarna ook aan de bridgetafel goed gespeeld heeft overweeg ik Bas te vragen hem wat vaker te laten winnen. Ik ben alleen bang dat dit voor Bas onbespreekbaar zal zijn. Huub staat met gin-rummy inmiddels 6 euro voor op Robbie dus die moet even minder praatjes krijgen. Bauke maakt record op record in de fitness-zaal: tot nu toe iedere dag een verbetering van zijn score, ben benieuwd hoe lang hij dit vol houdt. En dat Simon mij geen gelegenheid geeft tafeltennis te oefenen op zijn Iphone zegt mij genoeg, voor mijzelf heb ik al bijna gewonnen.
En niet te vergeten, de "Wijs top 8":
ITALY
NORWAY
RUSSIA
BULGARIA
CHINA
NETHERLANDS
USA 2
ARGENTINA
Donderdag spelen we tegen Duitsland, Italië en Mexico, zonder meer een zware dag, net als vandaag. Als we 45 (het gemiddelde) halen teken ik er voor. Niet dat steeds het gemiddelde halen voldoende is voor een medaille. Maar met die korte wedstrijdjes moet je er eerst voor zorgen dat je de kwart-finale mág spelen. En dat doen wij door de komende 3 dagen gemiddeld het gemiddelde te halen...
Tot morgen. Duitsland en Italië op BBO. Vandaag waren er bij beide wedstrijden meer dan duizend Nederlandse toeschouwers op BBO, mooi zo. Nu nog duizend weten te halen in het supportersboek!
De eerste wedstrijd tegen Nieuw Zeeland werd met 18-12 gewonnen. Zij begonnen met een slecht slem dat er wel in zat en Huub-Ton boden 7 schoppen dat er niet in zat. Twee dure spellen maar de rest was goed voor ons. Wel kregen Bauke-Simon 1 VP straf omdat ze 4 minuten te laat klaar waren. Nu hadden ze ook wel meer tijd verbruikt dat hun tegenstanders maar dat een van die gasten op het einde van het op één na laatste spel in volle tijdnood nog even rustig naar de toilet ging (wetende dat dit ons zeker straf zou opleveren) vind ik niet sportief. Wat wel heel goed was is dat Simon veel bedenktijd nam in het laatste spel. Hij schatte in dat de tijdstraf er toch in zat en dus beter goed kon nadenken. Met resultaat want ze speelden 4 harten down terwijl Ton het maakte, scheelde 3 VP!
Toen de beladen wedstrijd tegen Amerika 2. Bas-Sjoert tegen Zia-Hamman en Huub-Ton voor het rama tegen Meckstroth-Rodwell, een van de betere paren van de wereld. Rama betekent naast BBO ook nog live camerabeelden voor de lokale zaal met toeschouwers. Ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat de ramabeelden ook via internet zullen worden uitgezonden. Omdat ze de rama-tafel een kwartier later laten beginnen (je hebt dan meestal vergelijking met het nevenpaar omdat die voorlopen) nemen ze altijd tijd voor een interview. Dit keer werd Anton ondervraagd door een Fransman die laten we zeggen Engels met een accent spreekt. Het werd pas echt leuk toen Anton het typisch Nederlandse verschijnsel kroegentocht probeerde uit te leggen aan hem. Het klonk best Engels: "Krooeegggdrive". Het werd een kleine nederlaag (13-17) in een wedstrijd tegen een goede tegenstander met heel veel wilde spellen. Daar heb je dan vrede mee.
Toen kwam Rusland, dat werd 11-19. Voor de vierde keer dit toernooi kwamen we één imp tekort voor een VP meer. In vaktermen heet dit "gepipt" worden: iets wat je niet leuk vindt omdat iedereen dat ene impje achteraf namelijk wel weet te vinden. Het was een wedstrijd met vrij vlakke spellen (geen enkel team won heel ruim) waar we te vaak aan de verkeerde kant zaten. We deden het niet slecht maar speelden een contract in de andere hand of kozen net een andere uitkomst. Een wiebel-nederlaag, de volgende keer win je net zo gemakkelijk.
In totaal dus 41 vandaag, 4 onder het gemiddelde. Minder dan gehoopt en ook minder dan verwacht. Maar geen reden voor paniek, we hebben nu nog steeds meer dan 2 jaar geleden in Sjanghai toen we uiteindelijk derde werden in de kwalificatie. Toentertijd was +12 genoeg om bij de eerste 8 te komen, wij staan nu op +28. Dat gezegd hebbende, we moeten de komende drie dagen niet nog twee van dit soort dagen hebben want dan wordt het nog spannend. Maar als ik eerlijk ben verwacht ik dit ook niet: we krijgen van de onderste 5 teams er nog 4, sommige van onze concurrenten hebben deze teams allemaal al gehad. Maar dat we goed moeten blijven spelen is duidelijk. Op dit niveau moet je gewoon goed zijn anders geven ze je een tikkie terug, simpel. Ik heb het volste vertrouwen in onze jongens!
Ik moet natuurlijk niet vergeten te melden dat Sjoert van Bas gewonnen heeft met tennis. En omdat Sjoert daarna ook aan de bridgetafel goed gespeeld heeft overweeg ik Bas te vragen hem wat vaker te laten winnen. Ik ben alleen bang dat dit voor Bas onbespreekbaar zal zijn. Huub staat met gin-rummy inmiddels 6 euro voor op Robbie dus die moet even minder praatjes krijgen. Bauke maakt record op record in de fitness-zaal: tot nu toe iedere dag een verbetering van zijn score, ben benieuwd hoe lang hij dit vol houdt. En dat Simon mij geen gelegenheid geeft tafeltennis te oefenen op zijn Iphone zegt mij genoeg, voor mijzelf heb ik al bijna gewonnen.
En niet te vergeten, de "Wijs top 8":
ITALY
NORWAY
RUSSIA
BULGARIA
CHINA
NETHERLANDS
USA 2
ARGENTINA
Donderdag spelen we tegen Duitsland, Italië en Mexico, zonder meer een zware dag, net als vandaag. Als we 45 (het gemiddelde) halen teken ik er voor. Niet dat steeds het gemiddelde halen voldoende is voor een medaille. Maar met die korte wedstrijdjes moet je er eerst voor zorgen dat je de kwart-finale mág spelen. En dat doen wij door de komende 3 dagen gemiddeld het gemiddelde te halen...
Tot morgen. Duitsland en Italië op BBO. Vandaag waren er bij beide wedstrijden meer dan duizend Nederlandse toeschouwers op BBO, mooi zo. Nu nog duizend weten te halen in het supportersboek!
woensdag 2 september 2009
Dag 3: de voorspelling kwam uit, weer 51
Dinsdag heb ik het ontbijt een keertje laten gaan en heerlijk uitgeslapen. Beetje opkomende keelpijn bestreden met pilletjes van Ciska, ze lijken na een dag te gaan werken.
Taiwan was als heerlijk hapje een prima ontbijt-vervanger. Deze subtopper kwam er tegen Huub-Ton en Bauke-Simon echt niet aan de pas, 25 in de pocket.
Daarna de klapper tegen Noorwegen, een van onze eeuwige tegenstanders. In Sjanghai verloren we 2 jaar geleden de halve finale van ze, ook nu gingen we er af met 20-10. Bauke en een Noor moesten in 3 SA gedoubleerd kiezen/gokken tussen snijden of slaan, de kansen waren nagenoeg gelijk. Bauke gokte verkeerd, de Noor koos goed. Dat betekende 30 imp in de kering, met andere woorden 20-10 verlies of 18-12 winst. Die korte wedstrijden zijn altijd killing als het even tegen zit.
De laatste wedstrijd vandaag was tegen Egypte dat op ieder WK wel een beetje in de buurt komt van de onderste kwalificatie-plaats. Het werd een kleine overwinning voor ons, heel veel meer zat er niet in. In totaal vandaag weer boven de 50 en dan ben je tevreden.
Tijdens het eten (restaurant America, het was niet geweldig) was er volop discussie over de Amerikanen. Ook in bridge-land zijn het oer-conservatieven die gruwen van vernieuwing. Dat ze hiermee onze sport benadelen deert ze niet. Zo gaan ze in protest omdat de Noren een bepaalde biedsituatie wel op de systeemkaart hebben staan maar niet ook op de voorkant hebben vermeld als waarschuwing. Iedereen haalt bij zoiets de schouder op (je speelt tenslotte wel op een WK) maar deze boys willen ten koste van alles winnen en laten geen middel onbenut. It's the law stupid. Doet me denken aan een vakantie in Amerika waar ik wel, maar mijn schoonvader van 70 geen biertje kreeg omdat hij zijn ID-kaart niet bij zich had en niet kon aantonen dat hij 18+ was. Waar gebeurd.
De discussie kwam op gang omdat de Amerikaanse captains (er zijn twee teams) in hun blog hadden geschreven dat ze tegen ieder team dat (in onze ogen zogenaamd) niet complete systeemkaarten heeft de arbiter zullen roepen zo gauw een dergelijke situatie zich voordoet. Op zo'n in hun ogen schandalige overtreding staat iedere keer 2VP straf.
Morgen een zware dag. Tegen Nieuw-Zeeland 's morgens hebben we de betere papieren, ik denk dat ik het ontbijt maar weer oversla. Amerika 2 en Rusland zijn uit een ander hout gesneden. Maar het zal toch niet zo zijn dat we tegen de betere landen steeds verliezen? Vandaar dat mijn voorspelling/wens toch weer op 51 komt te staan. Als we dat verder iedere dag halen plaatsen we ons simpel voor de kwart finale. Ook al zijn we na 3 dagen kaarten nog niet eens op de helft van de kwalificatie, er ontstaat toch een beetje een soort kopgroep; wij staan nu 28 VP voor op de 9e plaats. Wellicht dat er op het einde nog wat makkelijkere dagen komen? We zien wel, we gaan van dag tot dag. Morgen de laatste twee wedstrijden weer op BBO, de supporters van team Oranje hebben niets te klagen wat dat betreft. Ik hoop dat u verwend wordt!
Met dank aan fotograaf Armand Trippaers (tot juni 2009 voorzitter NBB, nu bestuurslid Wereld Bridge Federatie en uit dien hoofde hier aanwezig) staan er weer wat nieuwe foto's op de fotopagina. Armand zal pogen iedere dag wat kiekjes te maken maar kan het door het drukke vergaderschema niet beloven.
Voor de liefhebbers: de "Wijs top 8" na dinsdag:
NORWAY
CHINA
ITALY
NETHERLANDS
BULGARIA
ARGENTINA
RUSSIA
USA 2
Tot morgen vanuit Sao Paulo in de winter (het is al de hele week 25 graden).
Taiwan was als heerlijk hapje een prima ontbijt-vervanger. Deze subtopper kwam er tegen Huub-Ton en Bauke-Simon echt niet aan de pas, 25 in de pocket.
Daarna de klapper tegen Noorwegen, een van onze eeuwige tegenstanders. In Sjanghai verloren we 2 jaar geleden de halve finale van ze, ook nu gingen we er af met 20-10. Bauke en een Noor moesten in 3 SA gedoubleerd kiezen/gokken tussen snijden of slaan, de kansen waren nagenoeg gelijk. Bauke gokte verkeerd, de Noor koos goed. Dat betekende 30 imp in de kering, met andere woorden 20-10 verlies of 18-12 winst. Die korte wedstrijden zijn altijd killing als het even tegen zit.
De laatste wedstrijd vandaag was tegen Egypte dat op ieder WK wel een beetje in de buurt komt van de onderste kwalificatie-plaats. Het werd een kleine overwinning voor ons, heel veel meer zat er niet in. In totaal vandaag weer boven de 50 en dan ben je tevreden.
Tijdens het eten (restaurant America, het was niet geweldig) was er volop discussie over de Amerikanen. Ook in bridge-land zijn het oer-conservatieven die gruwen van vernieuwing. Dat ze hiermee onze sport benadelen deert ze niet. Zo gaan ze in protest omdat de Noren een bepaalde biedsituatie wel op de systeemkaart hebben staan maar niet ook op de voorkant hebben vermeld als waarschuwing. Iedereen haalt bij zoiets de schouder op (je speelt tenslotte wel op een WK) maar deze boys willen ten koste van alles winnen en laten geen middel onbenut. It's the law stupid. Doet me denken aan een vakantie in Amerika waar ik wel, maar mijn schoonvader van 70 geen biertje kreeg omdat hij zijn ID-kaart niet bij zich had en niet kon aantonen dat hij 18+ was. Waar gebeurd.
De discussie kwam op gang omdat de Amerikaanse captains (er zijn twee teams) in hun blog hadden geschreven dat ze tegen ieder team dat (in onze ogen zogenaamd) niet complete systeemkaarten heeft de arbiter zullen roepen zo gauw een dergelijke situatie zich voordoet. Op zo'n in hun ogen schandalige overtreding staat iedere keer 2VP straf.
Morgen een zware dag. Tegen Nieuw-Zeeland 's morgens hebben we de betere papieren, ik denk dat ik het ontbijt maar weer oversla. Amerika 2 en Rusland zijn uit een ander hout gesneden. Maar het zal toch niet zo zijn dat we tegen de betere landen steeds verliezen? Vandaar dat mijn voorspelling/wens toch weer op 51 komt te staan. Als we dat verder iedere dag halen plaatsen we ons simpel voor de kwart finale. Ook al zijn we na 3 dagen kaarten nog niet eens op de helft van de kwalificatie, er ontstaat toch een beetje een soort kopgroep; wij staan nu 28 VP voor op de 9e plaats. Wellicht dat er op het einde nog wat makkelijkere dagen komen? We zien wel, we gaan van dag tot dag. Morgen de laatste twee wedstrijden weer op BBO, de supporters van team Oranje hebben niets te klagen wat dat betreft. Ik hoop dat u verwend wordt!
Met dank aan fotograaf Armand Trippaers (tot juni 2009 voorzitter NBB, nu bestuurslid Wereld Bridge Federatie en uit dien hoofde hier aanwezig) staan er weer wat nieuwe foto's op de fotopagina. Armand zal pogen iedere dag wat kiekjes te maken maar kan het door het drukke vergaderschema niet beloven.
Voor de liefhebbers: de "Wijs top 8" na dinsdag:
NORWAY
CHINA
ITALY
NETHERLANDS
BULGARIA
ARGENTINA
RUSSIA
USA 2
Tot morgen vanuit Sao Paulo in de winter (het is al de hele week 25 graden).
dinsdag 1 september 2009
Dag 2: weer een klein minpuntje maar veel minder erg
Ton is gelukkig weer beter, een pak van ons hart, je weet het tenslotte maar nooit.
Vanochtend vroeg het interview voor Radio 2 met Frits Spits gehad. Via www.bridge.nl kunt u het nog beluisteren. Ging op zich wel leuk ook al koos hij wat andere onderwerpen dan ik vooraf met zijn assistent had doorgenomen. Net toen hij vroeg tegen wie we gisteren gespeeld hadden kwam het kamermeisje en begon ik wat te haspelen doordat ik tegelijkertijd haar met gebaren duidelijk moest maken dat ik niet gestoord kon worden. Stom om het bordje niet-storen te vergeten als je een live-interview hebt.
De wedstrijd tegen Pakistan liep voortreffelijk. Bauke-Simon en Bas-Sjoert lieten wederom superieur bridge zien. We hadden één impje te weinig voor de maximale winst, 24 is ook mooi.
Tegen China (vandaag op vugraph dus met camera-opname) is het altijd leuk omdat Jack Zhao bij hen meespeelt. Jack is een full-time professional die over de hele wereld speelt. In de jaren negentig woonde hij een flinke periode in Nederland, hij heeft bij sommige van onze spelers zelfs regelmatig gelogeerd. Hij spreekt onze taal nog best goed, ook de krachttermen kent hij nog. Tegen Nederland wordt hij altijd opgesteld en voor de wedstrijd is het ook altijd vriendschappelijk (zie foto). De wedstrijd werd op 4 spellen beslist waarvan zij er 3 veel beter deden dan wij en dan ben je de klos in een wedstrijd van 16 spellen: 7-23. Het was niet iedere keer dom wat we deden maar het bleek wel allemaal heel erg duur, op één spel zelfs 16 imp. Voor Huub en Ton was het hun eerste wedstrijd, toch een beetje sneu om de vijfde wedstrijd met een nederlaag te beginnen als je team na 4 wedstrijden bovenaan staat zonder dat je er heel veel aan kunt doen. Eén ding staat vast: mochten we de kwartfinale mogen spelen en een keuze hebben zullen we China waarschijnlijk niet kiezen. Niet omdat we bang voor ze zijn maar omdat deze score gedeeltelijk als carry-cover wordt meegenomen, liever niet.
In de wetenschap dat we na vandaag nog niet eens op een derde van de kwalificatie zijn en er nog nooit een team is geweest dat alle kwalificatie-wedstrijden heeft gewonnen (mijn gevoel, wie biedt zich aan dit te controleren), begonnen we vol goede moed aan de wedstrijd tegen thuisland Brazilië. En dat liep gelukkig lekker. Goed spel van zowel Bauke-Simon als Huub-Ton resulteerde in een mooie 20-10. En met 51 haalden we ook nog de doelstelling van net iets in de 50, well done heren!
Bij het ontbijt ontstond de discussie dat de tussenstanden ernstig vertekend zijn. Het scheelt na een paar dagen nogal of je Marokko, Mexico en Guadeloupe wel of niet hebt gehad of dat je juist al tegen een aantal toplanden hebt gespeeld. Simon is onze slimmerik en had meteen de oplossing: hij maakt iedere dag een alternatieve stand waarbij rekening wordt gehouden met de cumulatieve resultaten van de tegenstanders waartegen een team al heeft gespeeld. Na 21 wedstrijden moet volgens Simon zijn stand exact overeenkomen met de officiële stand, leuk toch? Ik zal met ingang van vandaag iedere dag de "Wijs top 8" vermelden, nu inderdaad wel heel verschillend van de echte stand:
NORWAY
NETHERLANDS
CHINA
ITALY
ARGENTINA
CHINESE TAIPEI
BULGARIA
RUSSIA
Vanavond naar een Italiaans restaurant geweest. Prima, iedereen blij. Ton wilde nog even rustig aan doen en omdat Jeanne (vriendin van Huub, hier aanwezig als internationaal arbiter) niet op tijd klaar was met haar werk hebben zij weer in het hotel gegeten. De Iphone van Simon is na het eten altijd een dankbaar gereedschap. Er zit een spelletje tafeltennis op dat je met tweeën kunt spelen. Ik vind het nu nog een rotspel (verloren van Bas, Sjoert en van Simon zelfs met 11-0) maar omdat Simon zijn mobieltje voor iedere wedstrijd moet inleveren heb ik tijd genoeg om te oefenen. Ik zal het in de loop van de week vanzelf leuker gaan vinden mocht Simon het spelletje dan nog niet verwijderd hebben...
Ons busje moeten we voortaan een half uur eerder laten komen want in Brazilië werken ze schijnbaar met een variabele klok. Dat de andere teams geïrriteerd op een taxi staan te wachten vind ik normaal maar dat wij ook moeten wachten op ons eigen busje-komt-zo is onverdiend, verdikkeme.
Dinsdag Taiwan, Noorwegen en Egypte. Beslist geen gemakkelijke dag, een klein vijftigje zou heel mooi zijn. Bas-Sjoert zijn 's morgens vrij (Bas moet achterstand tennis nog inlopen), Huub-Ton 's middags en Bauke-Simon 's avonds. De eerste twee wedstrijden worden op BBO uitgezonden.
Tot morgen en blijf onze spelers aanmoedigen!
Vanochtend vroeg het interview voor Radio 2 met Frits Spits gehad. Via www.bridge.nl kunt u het nog beluisteren. Ging op zich wel leuk ook al koos hij wat andere onderwerpen dan ik vooraf met zijn assistent had doorgenomen. Net toen hij vroeg tegen wie we gisteren gespeeld hadden kwam het kamermeisje en begon ik wat te haspelen doordat ik tegelijkertijd haar met gebaren duidelijk moest maken dat ik niet gestoord kon worden. Stom om het bordje niet-storen te vergeten als je een live-interview hebt.
De wedstrijd tegen Pakistan liep voortreffelijk. Bauke-Simon en Bas-Sjoert lieten wederom superieur bridge zien. We hadden één impje te weinig voor de maximale winst, 24 is ook mooi.
Tegen China (vandaag op vugraph dus met camera-opname) is het altijd leuk omdat Jack Zhao bij hen meespeelt. Jack is een full-time professional die over de hele wereld speelt. In de jaren negentig woonde hij een flinke periode in Nederland, hij heeft bij sommige van onze spelers zelfs regelmatig gelogeerd. Hij spreekt onze taal nog best goed, ook de krachttermen kent hij nog. Tegen Nederland wordt hij altijd opgesteld en voor de wedstrijd is het ook altijd vriendschappelijk (zie foto). De wedstrijd werd op 4 spellen beslist waarvan zij er 3 veel beter deden dan wij en dan ben je de klos in een wedstrijd van 16 spellen: 7-23. Het was niet iedere keer dom wat we deden maar het bleek wel allemaal heel erg duur, op één spel zelfs 16 imp. Voor Huub en Ton was het hun eerste wedstrijd, toch een beetje sneu om de vijfde wedstrijd met een nederlaag te beginnen als je team na 4 wedstrijden bovenaan staat zonder dat je er heel veel aan kunt doen. Eén ding staat vast: mochten we de kwartfinale mogen spelen en een keuze hebben zullen we China waarschijnlijk niet kiezen. Niet omdat we bang voor ze zijn maar omdat deze score gedeeltelijk als carry-cover wordt meegenomen, liever niet.
In de wetenschap dat we na vandaag nog niet eens op een derde van de kwalificatie zijn en er nog nooit een team is geweest dat alle kwalificatie-wedstrijden heeft gewonnen (mijn gevoel, wie biedt zich aan dit te controleren), begonnen we vol goede moed aan de wedstrijd tegen thuisland Brazilië. En dat liep gelukkig lekker. Goed spel van zowel Bauke-Simon als Huub-Ton resulteerde in een mooie 20-10. En met 51 haalden we ook nog de doelstelling van net iets in de 50, well done heren!
Bij het ontbijt ontstond de discussie dat de tussenstanden ernstig vertekend zijn. Het scheelt na een paar dagen nogal of je Marokko, Mexico en Guadeloupe wel of niet hebt gehad of dat je juist al tegen een aantal toplanden hebt gespeeld. Simon is onze slimmerik en had meteen de oplossing: hij maakt iedere dag een alternatieve stand waarbij rekening wordt gehouden met de cumulatieve resultaten van de tegenstanders waartegen een team al heeft gespeeld. Na 21 wedstrijden moet volgens Simon zijn stand exact overeenkomen met de officiële stand, leuk toch? Ik zal met ingang van vandaag iedere dag de "Wijs top 8" vermelden, nu inderdaad wel heel verschillend van de echte stand:
NORWAY
NETHERLANDS
CHINA
ITALY
ARGENTINA
CHINESE TAIPEI
BULGARIA
RUSSIA
Vanavond naar een Italiaans restaurant geweest. Prima, iedereen blij. Ton wilde nog even rustig aan doen en omdat Jeanne (vriendin van Huub, hier aanwezig als internationaal arbiter) niet op tijd klaar was met haar werk hebben zij weer in het hotel gegeten. De Iphone van Simon is na het eten altijd een dankbaar gereedschap. Er zit een spelletje tafeltennis op dat je met tweeën kunt spelen. Ik vind het nu nog een rotspel (verloren van Bas, Sjoert en van Simon zelfs met 11-0) maar omdat Simon zijn mobieltje voor iedere wedstrijd moet inleveren heb ik tijd genoeg om te oefenen. Ik zal het in de loop van de week vanzelf leuker gaan vinden mocht Simon het spelletje dan nog niet verwijderd hebben...
Ons busje moeten we voortaan een half uur eerder laten komen want in Brazilië werken ze schijnbaar met een variabele klok. Dat de andere teams geïrriteerd op een taxi staan te wachten vind ik normaal maar dat wij ook moeten wachten op ons eigen busje-komt-zo is onverdiend, verdikkeme.
Dinsdag Taiwan, Noorwegen en Egypte. Beslist geen gemakkelijke dag, een klein vijftigje zou heel mooi zijn. Bas-Sjoert zijn 's morgens vrij (Bas moet achterstand tennis nog inlopen), Huub-Ton 's middags en Bauke-Simon 's avonds. De eerste twee wedstrijden worden op BBO uitgezonden.
Tot morgen en blijf onze spelers aanmoedigen!
maandag 31 augustus 2009
Dag 1: goede score maar met een minpuntje
Eindelijk een EK of WK waar we goed zijn begonnen, heerlijk. Ik bedoel dan de scores want voor Ton begon deze dag minder. Bij het ontbijt mankeerde hij nog niets en was hij de zelfverzekerde, rustige, koele Ton zoals we hem kennen. In de loop van de ochtend kreeg hij echter zo veel (buik)klachten dat we zelfs even naar de arts zijn gegaan. Met een maag-darm medicijn en het advies rust te nemen kon Ton naar zijn hotelkamer in plaats van naar de speelzaal en was het uitgesloten dat Huub en Ton vandaag konden spelen. Vreselijk jammer voor hen want ze hebben samen hard gewerkt om op dit toernooi er te staan. Enfin, maar hopen dat ze morgen aan de bak kunnen. In ieder geval niet de eerste wedstrijd want de regels schrijven voor dat je te elfder ure niet van opstelling kunt veranderen tenzij het een noodgeval betreft. Een opgestelde speler (de line-up moet 's avonds voor de volgende dag gemaakt worden) terugtrekken die de dag er voor ziek is geweest erkent men niet als een noodgeval. Ter compensatie heeft Robbie Donkersloot Huub laten winnen met gin-rummy, althans volgens Robbie. De voor de zekerheid geregelde oranje ambulance bleek gelukkig niet nodig maar Ton heeft toch heel solidair geposeerd, zie de foto-rubriek.
De wedstrijd tegen India begon stroef maar toen Bas-Sjoert halverwege een 1400 konden pakken door 1SA gedoubleerd heel mooi 5 down te spelen draaide het. Onze beide paren hadden een goede lijst en een fraaie 23-7 was het resultaat.
Japan was kansloos. Vanaf het begin af aan scoorde Nederland met regelmaat van de klok punten zodat we halverwege de 25 al aan konden zien komen. Daarnaast kreeg Japan nog 2VP straf omdat een van de spelers een mobieltje in zijn zak had. De sufferd. Japan heeft een speler met iets van een huidziekte waardoor hij echt continue zit te krabben en wrijven aan zijn hoofd. Erg genoeg voor hem natuurlijk maar het is vervelend als je als schermmaat er meer dan 2 uur tegenaan moet kijken. Niet alle spelers van ons kunnen er even goed tegen zullen we maar zeggen. Maar omdat de line-up gemaakt moet worden zonder dat je die van de tegenstander ziet kun je dit niet sturen. Gelukkig speelde deze man niet mee tegen ons, al weer een probleempje opgelost!
Toen we na 3 spellen tegen Chili een voorsprong van meer dan 30 imp hadden heb ik even in mijn arm geknepen. Wij beginnen toch altijd slecht, dit kan toch niet zo doorgaan? Inderdaad. Bas-Sjoert kregen een 1100 aan de broek en het lompe Chileense bieden dat ons eerst zoveel opleverde bleek later voldoende om weer bijna langszij te komen. Gewoon goed spel van onze jongens resulteerde uiteindelijk in een 17-13 overwinning en een fraaie 2e plaats. Mooie dag zeg je dan.
Vanavond hebben we (jawel, met ons busje) Indiaas gegeten. Was prima. Zonder Ton natuurlijk en ook zonder Huub die samen met zijn maatje een rustige salade in het hotel heeft gegeten. Je bent een partnership of niet. Maar de anderen moesten er even uit, na 3 wedstrijden in het hotel heel voorstelbaar vonden ook Huub en Ton.
Op maandag spelen we tegen Pakistan, China en Brazilië, de 5-letter tegenstanders (we hadden er vandaag 3) zijn hierna op. Ik hoop c.q. reken toch op een plusdagje, zullen we dan maar zeggen iets net in de 50? De laatste twee wedstrijden worden op BBO uitgezonden; vanmiddag Nederlandse tijd waren er vele honderden Nederlandse toeschouwers maar dat moet naar boven de 1000 vind ik eigenlijk! En natuurlijk niet vergeten: Frits Spits op Radio 2 om 13.45 uur, spannend...
Tot morgen.
NB: namens alle spelers mag ik melden dat het supportersboek zeer gewaardeerd wordt. Zo ver weg en toch het gevoel krijgen dat zovelen met ons meeleven is "kicken".
De wedstrijd tegen India begon stroef maar toen Bas-Sjoert halverwege een 1400 konden pakken door 1SA gedoubleerd heel mooi 5 down te spelen draaide het. Onze beide paren hadden een goede lijst en een fraaie 23-7 was het resultaat.
Japan was kansloos. Vanaf het begin af aan scoorde Nederland met regelmaat van de klok punten zodat we halverwege de 25 al aan konden zien komen. Daarnaast kreeg Japan nog 2VP straf omdat een van de spelers een mobieltje in zijn zak had. De sufferd. Japan heeft een speler met iets van een huidziekte waardoor hij echt continue zit te krabben en wrijven aan zijn hoofd. Erg genoeg voor hem natuurlijk maar het is vervelend als je als schermmaat er meer dan 2 uur tegenaan moet kijken. Niet alle spelers van ons kunnen er even goed tegen zullen we maar zeggen. Maar omdat de line-up gemaakt moet worden zonder dat je die van de tegenstander ziet kun je dit niet sturen. Gelukkig speelde deze man niet mee tegen ons, al weer een probleempje opgelost!
Toen we na 3 spellen tegen Chili een voorsprong van meer dan 30 imp hadden heb ik even in mijn arm geknepen. Wij beginnen toch altijd slecht, dit kan toch niet zo doorgaan? Inderdaad. Bas-Sjoert kregen een 1100 aan de broek en het lompe Chileense bieden dat ons eerst zoveel opleverde bleek later voldoende om weer bijna langszij te komen. Gewoon goed spel van onze jongens resulteerde uiteindelijk in een 17-13 overwinning en een fraaie 2e plaats. Mooie dag zeg je dan.
Vanavond hebben we (jawel, met ons busje) Indiaas gegeten. Was prima. Zonder Ton natuurlijk en ook zonder Huub die samen met zijn maatje een rustige salade in het hotel heeft gegeten. Je bent een partnership of niet. Maar de anderen moesten er even uit, na 3 wedstrijden in het hotel heel voorstelbaar vonden ook Huub en Ton.
Op maandag spelen we tegen Pakistan, China en Brazilië, de 5-letter tegenstanders (we hadden er vandaag 3) zijn hierna op. Ik hoop c.q. reken toch op een plusdagje, zullen we dan maar zeggen iets net in de 50? De laatste twee wedstrijden worden op BBO uitgezonden; vanmiddag Nederlandse tijd waren er vele honderden Nederlandse toeschouwers maar dat moet naar boven de 1000 vind ik eigenlijk! En natuurlijk niet vergeten: Frits Spits op Radio 2 om 13.45 uur, spannend...
Tot morgen.
NB: namens alle spelers mag ik melden dat het supportersboek zeer gewaardeerd wordt. Zo ver weg en toch het gevoel krijgen dat zovelen met ons meeleven is "kicken".
zondag 30 augustus 2009
De World Bridge Championships 2009 zijn geopend
Vanmorgen samen met Rob Donkersloot in de taxi gestapt om geschikte restaurants te zoeken. Robbie is de meest trouwe supporter van het Nederlands team: bij alle WK's en EK's is hij aanwezig, waar ook ter wereld. Leuk. We zijn redelijke geslaagd, voor de komende dagen kunnen we vooruit (mits we vervoer hebben). Vanavond hoeven we geen restaurant te kiezen omdat de openingsceremonie traditioneel gevolgd wordt door een buffet.
De captainsmeeting bracht weinig nieuws of het moeten de metaaldetectoren zijn die voor de speelzaal en toiletten staan opgesteld. Het bij je dragen van een mobieltje of enig ander elektronisch apparaat wordt zwaar bestraft. Op zich terecht natuurlijk: de moderne mobieltjes hebben internet en op datzelfde internet worden via BBO 8 tafels live uitgezonden...
De arbiters zijn ook geïnstrueerd strenger op te treden. Als je niet correct alerteert (je moet het alert-kaartje op de biedtray leggen) verlies je je eventuele rechten mocht er verwarring ontstaan. Als een opvallende denkpauze niet juist wordt opgemerkt (de andere kant van het scherm moet dit aangeven) idem. Als je niet schriftelijk uitleg geeft over een bieding ben je bij trammelant ook de pineut en zo gaat het maar door. De regels worden steeds meer aangescherpt, iets wat wel past bij een serieus WK vind ik eigenlijk.
De oefenwedstrijd tegen team Nickell met o.a. Hamman-Zia hebben we ruim gewonnen: 61-38 over 20 spellen. Hebben we naast een etentje ook een goed gevoel aan overgehouden. De vorm is er!
Vanavond was de openingsceremonie. Iedereen feestelijk gekleed, keurig in pak. Meestal is het een lange zit met speeches van minister, onderminister, burgemeester, wethouder, voorzitter Wereld Bridge Federatie, voorzitter betreffende land enz. Dat viel mee dit keer, slechts 3 speeches die bij elkaar ongeveer 25 minuten in beslag namen. De burgemeester van Sao Paulo (toch meer inwoners onder zich dan Balkenende) viel wel op: spijkerbroek, polo en beetje slobberig jasje. Heb ik nog niet eerder meegemaakt. Na de speeches werden de teams voorgesteld (even opstaan, klappen en weer zitten) en daarna is er altijd (veel te veel) ruimte voor cultuur, zo ook nu weer. Braziliaanse klassieke pianomuziek is naar mijn bescheiden mening niet besteed aan de vijfhonderd bridgers in de zaal. Dit keer had het wel het voordeel dat Bas nu weet dat quatre mains slaat op de handen van de pianist die weerspiegeld worden in de vleugel. Helaas haalde de Girl from Ipanema het bij lange na niet bij Astrud Gilberto en viel de moderne Braziliaanse rock ook niet bij iedereen even goed. De acrobatiek van de breakdancers en het meidenorkest konden nog op enige waardering rekenen maar langzamerhand was de zaal toch wel half leeggelopen.Wij konden bij het verlaten nog net een foto maken van de hoofdact die ik denk door hooguit de helft van de initieel aanwezigen gezien is. Jammer, langzamerhand zou de organisatie toch beter moeten weten. Daarna snel even het buffet geproefd (helaas geen lekker glaasje Heineken) en naar bed want vanaf nu is het serieus allemaal.
Morgen India, Japan en Chili. Huub-Ton zitten de eerste wedstrijd uit, Bauke-Simon de tweede en Bas-Sjoert kunnen in de namiddag gaan tennissen. De eerste wedstrijd wordt meteen op BBO uitgezonden (16.00 Nederlandse tijd) dus ik hoop dat met ons velen zullen kijken!
Tot morgen!
De captainsmeeting bracht weinig nieuws of het moeten de metaaldetectoren zijn die voor de speelzaal en toiletten staan opgesteld. Het bij je dragen van een mobieltje of enig ander elektronisch apparaat wordt zwaar bestraft. Op zich terecht natuurlijk: de moderne mobieltjes hebben internet en op datzelfde internet worden via BBO 8 tafels live uitgezonden...
De arbiters zijn ook geïnstrueerd strenger op te treden. Als je niet correct alerteert (je moet het alert-kaartje op de biedtray leggen) verlies je je eventuele rechten mocht er verwarring ontstaan. Als een opvallende denkpauze niet juist wordt opgemerkt (de andere kant van het scherm moet dit aangeven) idem. Als je niet schriftelijk uitleg geeft over een bieding ben je bij trammelant ook de pineut en zo gaat het maar door. De regels worden steeds meer aangescherpt, iets wat wel past bij een serieus WK vind ik eigenlijk.
De oefenwedstrijd tegen team Nickell met o.a. Hamman-Zia hebben we ruim gewonnen: 61-38 over 20 spellen. Hebben we naast een etentje ook een goed gevoel aan overgehouden. De vorm is er!
Vanavond was de openingsceremonie. Iedereen feestelijk gekleed, keurig in pak. Meestal is het een lange zit met speeches van minister, onderminister, burgemeester, wethouder, voorzitter Wereld Bridge Federatie, voorzitter betreffende land enz. Dat viel mee dit keer, slechts 3 speeches die bij elkaar ongeveer 25 minuten in beslag namen. De burgemeester van Sao Paulo (toch meer inwoners onder zich dan Balkenende) viel wel op: spijkerbroek, polo en beetje slobberig jasje. Heb ik nog niet eerder meegemaakt. Na de speeches werden de teams voorgesteld (even opstaan, klappen en weer zitten) en daarna is er altijd (veel te veel) ruimte voor cultuur, zo ook nu weer. Braziliaanse klassieke pianomuziek is naar mijn bescheiden mening niet besteed aan de vijfhonderd bridgers in de zaal. Dit keer had het wel het voordeel dat Bas nu weet dat quatre mains slaat op de handen van de pianist die weerspiegeld worden in de vleugel. Helaas haalde de Girl from Ipanema het bij lange na niet bij Astrud Gilberto en viel de moderne Braziliaanse rock ook niet bij iedereen even goed. De acrobatiek van de breakdancers en het meidenorkest konden nog op enige waardering rekenen maar langzamerhand was de zaal toch wel half leeggelopen.Wij konden bij het verlaten nog net een foto maken van de hoofdact die ik denk door hooguit de helft van de initieel aanwezigen gezien is. Jammer, langzamerhand zou de organisatie toch beter moeten weten. Daarna snel even het buffet geproefd (helaas geen lekker glaasje Heineken) en naar bed want vanaf nu is het serieus allemaal.
Morgen India, Japan en Chili. Huub-Ton zitten de eerste wedstrijd uit, Bauke-Simon de tweede en Bas-Sjoert kunnen in de namiddag gaan tennissen. De eerste wedstrijd wordt meteen op BBO uitgezonden (16.00 Nederlandse tijd) dus ik hoop dat met ons velen zullen kijken!
Tot morgen!
zaterdag 29 augustus 2009
Nog één dag
En dan kunnen we beginnen. Vandaag is zonder meer nuttig besteed met studie en biedoefeningen maar natuurlijk ook voldoende ruimte voor ontspanning. De jongens beginnen het moe te worden om hier te zijn zonder dat er gespeeld kan worden. Daarom morgen een oefenwedstrijd tegen Amerika met o.a. Zia in het team. Goed om in de juiste mood te komen, de speelzaal te ervaren en de tafels en kaarten te ruiken. In die zaal gaan we minimaal 1 maar hopelijk 2 weken doorbrengen dus we moeten aan elkaar wennen. En omdat we traditioneel altijd slecht beginnen kunnen we er beter een wedstrijd voor plakken, toch?
Qua ontspanning hadden we vandaag 2 groepen. De ene groep bestond uit de sporters, poolers, Iphone-spelletjes-freaks. De andere groep vandaag werd gevormd door Bauke, Ton en Eric. U leest het goed, Anton zat bij de eerste groep maar hield zich toch weer vooral bezig met coaching. Het heeft Bas niet mogen baten, ondanks alle adviezen van Anton werd Simon de grote winnaar. Omdat Bas een kleine blessure heeft opgelopen gaat Huub hem voorlopig vervangen met het dagelijkse tennis. Na dit nieuws werd Sjoert meteen een stukje stiller aan tafel, we zijn benieuwd.
Bauke, Ton en Eric zijn vandaag weer met de taxi weggegaan. Eerst de mooiste winkelstraat bekeken (vanuit de taxi, niemand had de behoefte uit te stappen). Daarna een paar uur in het prachtige park midden in de stad met een moeilijke naam doorgebracht. Zwarte zwanen, ontelbare karpers en vooral rust. Bauke heeft zelfs een fietsende vis gezien. Ton en ik lieten hem maar even, verder ging het wel goed met Bauke.
Voor 's avonds na lang speuren een leuk restaurant gevonden op slechts 20 minuten rijden. Alleen was er om 8 uur geen taxi te krijgen zodat we toch maar weer in het hotel gegeten hebben. Jammer maar nu nog niet zo erg. Straks na het spelen is dit echter onacceptabel dus morgen maar proberen een busje met chauffeur te vinden die iedere avond klaar staat. In vergelijking met 3 taxi's zal het toch niet zo heel veel duurder zijn hoop ik?
Na het eten even met Sjoert en Bauke rondgelopen om de plek uit te zoeken waar we gaan uitslaan na de wedstrijd. Dit is belangrijk. Een vast punt waar we rustig met elkaar dit altijd spannende onderdeel van het spel kunnen beleven. We hebben een mooie plaats gevonden onder een Victoria geluksboom. Morgen maken we bij daglicht een foto.
Zaterdagmiddag hebben we de captainsmeeting waar we de laatste informatie krijgen. Zoals het er nu naar uit ziet worden de wedstrijden van 16 spellen de eerste week om 16.00, 19.30 en 22.20 uur Nederlandse tijd gespeeld. 7 Dagen lang, 3 wedstrijden per dag en daarna moeten we bij de eerste 8 staan om de kwart finale en hopelijk verder te mogen spelen.
Ik ben vandaag ook nog gebeld door het KRO-programma "Tijd voor twee". Aanstaande maandag om 13.45 uur Nederlandse tijd neemt Frits Spits een live interview af. Leuk, deed hij in 2006 in Warschau ook al, ik ben benieuwd of hij er nog iets van weet.
En nu is het bedtijd. Tot morgen!
Qua ontspanning hadden we vandaag 2 groepen. De ene groep bestond uit de sporters, poolers, Iphone-spelletjes-freaks. De andere groep vandaag werd gevormd door Bauke, Ton en Eric. U leest het goed, Anton zat bij de eerste groep maar hield zich toch weer vooral bezig met coaching. Het heeft Bas niet mogen baten, ondanks alle adviezen van Anton werd Simon de grote winnaar. Omdat Bas een kleine blessure heeft opgelopen gaat Huub hem voorlopig vervangen met het dagelijkse tennis. Na dit nieuws werd Sjoert meteen een stukje stiller aan tafel, we zijn benieuwd.
Bauke, Ton en Eric zijn vandaag weer met de taxi weggegaan. Eerst de mooiste winkelstraat bekeken (vanuit de taxi, niemand had de behoefte uit te stappen). Daarna een paar uur in het prachtige park midden in de stad met een moeilijke naam doorgebracht. Zwarte zwanen, ontelbare karpers en vooral rust. Bauke heeft zelfs een fietsende vis gezien. Ton en ik lieten hem maar even, verder ging het wel goed met Bauke.
Voor 's avonds na lang speuren een leuk restaurant gevonden op slechts 20 minuten rijden. Alleen was er om 8 uur geen taxi te krijgen zodat we toch maar weer in het hotel gegeten hebben. Jammer maar nu nog niet zo erg. Straks na het spelen is dit echter onacceptabel dus morgen maar proberen een busje met chauffeur te vinden die iedere avond klaar staat. In vergelijking met 3 taxi's zal het toch niet zo heel veel duurder zijn hoop ik?
Na het eten even met Sjoert en Bauke rondgelopen om de plek uit te zoeken waar we gaan uitslaan na de wedstrijd. Dit is belangrijk. Een vast punt waar we rustig met elkaar dit altijd spannende onderdeel van het spel kunnen beleven. We hebben een mooie plaats gevonden onder een Victoria geluksboom. Morgen maken we bij daglicht een foto.
Zaterdagmiddag hebben we de captainsmeeting waar we de laatste informatie krijgen. Zoals het er nu naar uit ziet worden de wedstrijden van 16 spellen de eerste week om 16.00, 19.30 en 22.20 uur Nederlandse tijd gespeeld. 7 Dagen lang, 3 wedstrijden per dag en daarna moeten we bij de eerste 8 staan om de kwart finale en hopelijk verder te mogen spelen.
Ik ben vandaag ook nog gebeld door het KRO-programma "Tijd voor twee". Aanstaande maandag om 13.45 uur Nederlandse tijd neemt Frits Spits een live interview af. Leuk, deed hij in 2006 in Warschau ook al, ik ben benieuwd of hij er nog iets van weet.
En nu is het bedtijd. Tot morgen!
vrijdag 28 augustus 2009
Kennismaken met Sao Paulo
Na een uitstekende vlucht die 12 uur duurde konden we woensdagavond om 18 uur lokale tijd (het is hier 5 uur vroeger) in de taxi's stappen. De rit van circa 40 kilometer duurde meer dan 2 uur, Sao Paulo is één groot verkeersinfarct. Gedurende het eerste deel was het nog licht en konden we de minder fraaie kanten van deze metropool (17M inwoners waaronder raar genoeg 1M Japanners?) zien: grauwe industrie met daartussendoor sloppenwijken en depressief makende saaie hoogbouw. Ons hotel blijkt helemaal in het zuiden te liggen, een duidelijk nieuwer gedeelte van de stad. Vanochtend waren we dan ook benieuwd hoe onze omgeving er uit zou zien. Bauke ging als eerste de grenzen van het hotel-terrein verkennen maar besloot al vrij snel terug te keren omdat hij inschatte dat de Rotweiler in kwestie het conflict-in-de-dop zou gaan winnen. Maar verder toch ook teleurstelling. Allemaal hoogbouw, snelweg en industrie. Veel verkeer en getoeter zodat een aantal van ons die aan de voorkant sliepen nog snel van kamer kon wisselen; toch een voordeel als je vroeg arriveert. Op loopafstand is geen winkel, restaurant, bar te vinden, helemaal niets. De supermarkt is 10 minuten (zonder file) met de taxi, de rest nog verder weg. Pfff.
Het hotel en bijbehorende speelgelegenheid is op zich prima al is het wel duidelijk dat de 2 restaurants ons niet ruim 2 weken kunnen voorzien van voldoende kwalitatief eten. Niet dat we iedere dag Tante Koosje willen hebben maar voldoende afwisseling is toch wel gewenst. Dat wordt dus weer een hoop geregel straks want als om kwart over 8 het spelen is afgelopen wil iedereen natuurlijk snel eten en naar bed. En zoveel taxi's staan er nu ook weer niet bij het hotel. Ik denk dat we maar vriendjes met de portier moeten gaan worden.
De eerste dag doorkomen staat in het teken van gewenning en ontspanning. We waren van plan om de 5 (kleine) holes golfbaan bij het hotel onveilig te gaan maken maar toen bleek dat dit meer dan 50 euro per persoon zou kosten voor een uurtje, hebben we daar toch maar van afgezien. Bas en Sjoert hebben natuurlijk weer getennist zoals altijd. Een rit naar het oude centrum van de stad (1 uur rijden) bleek niet voor herhaling vatbaar omdat niemand enig interessants heeft kunnen ontdekken behalve misschien de oude kathedraal die precies in het midden van de stad staat. Even een winkelcentrum bezocht waar de jonge jongens hebben kunnen racen, vanzelfsprekend even fanatiek als altijd. En omdat de energie nog steeds niet op was hebben we de middag afgesloten met een partijtje voetbal, 4 tegen 4. Sjoert, Huub, Simon en Eric waren net ietsje sterker en hebben een consumptie verdiend. Na een half uur kregen Anton en Eric ouderdomsverlof, de rest heeft het uur nog volgemaakt. Ton Laseroms, Huub Schrijvers en Bauke Rensenbrink wisten Bas en Sjoert de Boer met Simon Nanninga goed te bedwingen. Natuurlijk zonder blessures want Jeanne was een strenge scheidsrechter.
Vanavond hebben we de dichtbijzijnde pizzeria gekozen. Leuke tent, toch weer 20 minuten rijden. Dan op tijd gaan slapen. Iedere dag wennen we zo ongeveer een uurtje, precies het schema dat bondsarts Ciska Zuur heeft uitgestippeld. Morgen gaan de eerste bridge-voorbereidingen beginnen. Handen bieden of het voor de zekerheid nog eens bespreken van de meest recente wijzigingen in het systeemboek. Maar we zullen ook in het grote stadspark gaan wandelen denk ik ook al moeten we daar weer een uur voor rijden. Aan het weer zal het hier niet liggen: het is ruim 20 graden terwijl het officieel toch winter is.
Van iedereen de groeten aan het thuisfront en tot morgen.
Het hotel en bijbehorende speelgelegenheid is op zich prima al is het wel duidelijk dat de 2 restaurants ons niet ruim 2 weken kunnen voorzien van voldoende kwalitatief eten. Niet dat we iedere dag Tante Koosje willen hebben maar voldoende afwisseling is toch wel gewenst. Dat wordt dus weer een hoop geregel straks want als om kwart over 8 het spelen is afgelopen wil iedereen natuurlijk snel eten en naar bed. En zoveel taxi's staan er nu ook weer niet bij het hotel. Ik denk dat we maar vriendjes met de portier moeten gaan worden.
De eerste dag doorkomen staat in het teken van gewenning en ontspanning. We waren van plan om de 5 (kleine) holes golfbaan bij het hotel onveilig te gaan maken maar toen bleek dat dit meer dan 50 euro per persoon zou kosten voor een uurtje, hebben we daar toch maar van afgezien. Bas en Sjoert hebben natuurlijk weer getennist zoals altijd. Een rit naar het oude centrum van de stad (1 uur rijden) bleek niet voor herhaling vatbaar omdat niemand enig interessants heeft kunnen ontdekken behalve misschien de oude kathedraal die precies in het midden van de stad staat. Even een winkelcentrum bezocht waar de jonge jongens hebben kunnen racen, vanzelfsprekend even fanatiek als altijd. En omdat de energie nog steeds niet op was hebben we de middag afgesloten met een partijtje voetbal, 4 tegen 4. Sjoert, Huub, Simon en Eric waren net ietsje sterker en hebben een consumptie verdiend. Na een half uur kregen Anton en Eric ouderdomsverlof, de rest heeft het uur nog volgemaakt. Ton Laseroms, Huub Schrijvers en Bauke Rensenbrink wisten Bas en Sjoert de Boer met Simon Nanninga goed te bedwingen. Natuurlijk zonder blessures want Jeanne was een strenge scheidsrechter.
Vanavond hebben we de dichtbijzijnde pizzeria gekozen. Leuke tent, toch weer 20 minuten rijden. Dan op tijd gaan slapen. Iedere dag wennen we zo ongeveer een uurtje, precies het schema dat bondsarts Ciska Zuur heeft uitgestippeld. Morgen gaan de eerste bridge-voorbereidingen beginnen. Handen bieden of het voor de zekerheid nog eens bespreken van de meest recente wijzigingen in het systeemboek. Maar we zullen ook in het grote stadspark gaan wandelen denk ik ook al moeten we daar weer een uur voor rijden. Aan het weer zal het hier niet liggen: het is ruim 20 graden terwijl het officieel toch winter is.
Van iedereen de groeten aan het thuisfront en tot morgen.
zaterdag 15 augustus 2009
Nog ruim een week en dan gaan we...
Het begint te kriebelen, over bijna een week is het zo ver.
Op woensdag 26 augustus 's morgens om 9.45 uur vertrekken we met KL791 naar Sao Paulo. We zijn Ton Bakkeren-Huub Bertens, Sjoert Brink-Bas Drijver, Bauke Muller-Simon de Wijs, coach Anton Maas en ondergetekende als captain. In Brazilië wordt het officiële wereldkampioenschap voor landenteams gespeeld, een 2-jaarlijkse happening. De Bermuda bowl is dé grote trofee. Beter kan niet in bridge-land, de Bermuda bowl is de hoogst haalbare prijs. In 2007 in Sjanghai hebben we brons gehaald. We versloegen daar Zuid-Afrika in de troostfinale nadat in de halve finale van Noorwegen was verloren. Nu, 2 jaar training en ervaring verder, staan we er naar ons gevoel weer goed voor. De resultaten ondersteunen dit goede gevoel: Huub-Ton en Bas-Sjoert wonnen in het voorjaar de prestigieuze YEH-cup. In San Remo werden ruim een maand geleden Bas-Sjoert met Bauke-Simon Europees kampioen. Klinkende resultaten die de burger moed geven.
Nederland wist ooit één keer eerder de Bermuda bowl te winnen. In Chili, 16 jaar geleden. Bauke was er toen ook al bij dus voor hem moet Zuid Amerika een mooie herinnering zijn. Wij hopen dat het ook voor ons een mooi toernooi gaat worden!
Ik ga proberen vanaf 27 augustus u dagelijks op de hoogte houden van het wel en wee van ons team. Eerst gaan we allemaal nog een week uitrusten om goed voorbereid aan het loodzware kampioenschap te beginnen.
Tot de 27e augustus!
Eric Laurant
Op woensdag 26 augustus 's morgens om 9.45 uur vertrekken we met KL791 naar Sao Paulo. We zijn Ton Bakkeren-Huub Bertens, Sjoert Brink-Bas Drijver, Bauke Muller-Simon de Wijs, coach Anton Maas en ondergetekende als captain. In Brazilië wordt het officiële wereldkampioenschap voor landenteams gespeeld, een 2-jaarlijkse happening. De Bermuda bowl is dé grote trofee. Beter kan niet in bridge-land, de Bermuda bowl is de hoogst haalbare prijs. In 2007 in Sjanghai hebben we brons gehaald. We versloegen daar Zuid-Afrika in de troostfinale nadat in de halve finale van Noorwegen was verloren. Nu, 2 jaar training en ervaring verder, staan we er naar ons gevoel weer goed voor. De resultaten ondersteunen dit goede gevoel: Huub-Ton en Bas-Sjoert wonnen in het voorjaar de prestigieuze YEH-cup. In San Remo werden ruim een maand geleden Bas-Sjoert met Bauke-Simon Europees kampioen. Klinkende resultaten die de burger moed geven.
Nederland wist ooit één keer eerder de Bermuda bowl te winnen. In Chili, 16 jaar geleden. Bauke was er toen ook al bij dus voor hem moet Zuid Amerika een mooie herinnering zijn. Wij hopen dat het ook voor ons een mooi toernooi gaat worden!
Ik ga proberen vanaf 27 augustus u dagelijks op de hoogte houden van het wel en wee van ons team. Eerst gaan we allemaal nog een week uitrusten om goed voorbereid aan het loodzware kampioenschap te beginnen.
Tot de 27e augustus!
Eric Laurant
Abonneren op:
Posts (Atom)
